Sabrina Claesens
23rd November 2011, 08:40
OUDENAARDE - Twee keer trok Andrea (15) naar het ziekenhuis in Oudenaarde omdat ze hevige buikpijn had. Twee keer werd ze naar huis gestuurd met een pijnstiller. 'Een banale virusinfectie', oordeelde de spoedarts. Maar het bleek een acute blindedarmontsteking. 'Andrea is nog altijd niet buiten levensgevaar', zegt haar vader.
De lijdensweg van Andrea begint op zondagochtend 13 november. Het 15-jarige meisje klaagt over hevige buikpijn, moet braken en heeft diarree. 'De huisarts van wacht schreef medicatie tegen een maagdarmontsteking voor', zegt Andrea's papa, Raymond Boonaert. 'Omdat haar toestand bleef verslechteren, verwittigden we maandag onze eigen huisarts. Die opperde dat het appendicitis kon zijn en gaf ons de raad naar het AZ Oudenaarde te gaan.'
Daar bleek op de echografie dat Andrea's darmen ontstoken waren, maar de spoedarts wuifde de suggestie van appendicitis weg. 'Een banale virusinfectie, zei hij. Het enige wat hij deed was Andrea een pijnstiller geven, daarna stuurde hij ons naar huis.'
Dinsdagnacht wordt Andrea's pijn weer erger. 'Haar geschreeuw ging door merg en been', vertelt Raymond. 'Daarom brachten we haar terug naar de spoeddienst in Oudenaarde.' Daar wachtte dezelfde spoedarts. 'Uw dochter moet het virus overwinnen. Het is ongepast om mij voor dergelijke zaken 's nachts lastig te vallen', zei hij. Zelfs enkele verpleegkundigen waren verbouwereerd door die opmerking.'
Opnieuw werd Andrea met een pijnstiller naar huis gestuurd. 'Ik was nog kwaad op mijn dochter. Berispte haar voor haar kleinzielige gedrag', vertelt vader Raymond. 'Daar schaam ik me nu erg voor.'
Zijn dochter hield het nog vol tot vrijdagochtend. 'Ze had ondraaglijke pijn. Ze had de hele week niets gegeten, was sterk vermagerd en verzwakt. Ten einde raad lieten we nog eens onze huisarts komen. Die reageerde furieus. Andrea moest naar het ziekenhuis, en wel meteen.'
Met de ambulance
Na hun ervaringen in Oudenaarde lieten Andrea's ouders hun dochter met een ambulance naar het ziekenhuis in Ronse brengen. 'De artsen stelden een gesprongen appendix vast die al een week aan het woekeren was. Haar darmen waren geïnfecteerd en ze had een zware buikvliesontsteking. Andrea was in levensgevaar en moest meteen worden geopereerd.'
Er werden twee stukken darm verwijderd. 'Maar ik besef dat het nog erger had kunnen zijn. We hadden onze dochter kunnen kwijt zijn.'
Raymond Boonaert diende een klacht in bij de ombudsdienst van het AZ Oudenaarde. 'En we bereiden gerechtelijke stappen voor. Andrea is nog niet helemaal buiten levensgevaar. Niemand weet wanneer ze naar huis mag. De laksheid van de spoedarts in Oudenaarde heeft heel zware gevolgen: mijn dochter is getekend voor het leven. Ze was de beste leerlinge van haar klas, misschien verliest ze nu wel een schooljaar.'
(Bron: Nieuwsblad: http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=GV93IM15O)
Mening: Het gebeurt wel vaker dat dokters fouten maken. Dit is menselijk, maar als de patiënt telkens terug komt dan vind ik wel dat de arts opnieuw moet onderzoeken en zeker niet reageren hoe hij dit gedaan heeft. Als ik dit verhaal lees dan doet dit mij denken aan mijn vader. Bij hem hadden ze ook een foute diagnose gesteld en hij is ook met levensgevaar in het ziekenhuis beland toen. Soms vraag ik mij wel af of de dokters echt wel hun tijd nemen voor hun patiënten want ze zeggen voortaan heel erg snel een virale infectie. Natuurlijk hebben dokters het heel erg druk en moeten ze zoveel mogelijk patiënten doen op een dag, maar toch vind ik dat ze soms een beetje meer aandacht moeten hebben voor de klachten van de patiënt.
De lijdensweg van Andrea begint op zondagochtend 13 november. Het 15-jarige meisje klaagt over hevige buikpijn, moet braken en heeft diarree. 'De huisarts van wacht schreef medicatie tegen een maagdarmontsteking voor', zegt Andrea's papa, Raymond Boonaert. 'Omdat haar toestand bleef verslechteren, verwittigden we maandag onze eigen huisarts. Die opperde dat het appendicitis kon zijn en gaf ons de raad naar het AZ Oudenaarde te gaan.'
Daar bleek op de echografie dat Andrea's darmen ontstoken waren, maar de spoedarts wuifde de suggestie van appendicitis weg. 'Een banale virusinfectie, zei hij. Het enige wat hij deed was Andrea een pijnstiller geven, daarna stuurde hij ons naar huis.'
Dinsdagnacht wordt Andrea's pijn weer erger. 'Haar geschreeuw ging door merg en been', vertelt Raymond. 'Daarom brachten we haar terug naar de spoeddienst in Oudenaarde.' Daar wachtte dezelfde spoedarts. 'Uw dochter moet het virus overwinnen. Het is ongepast om mij voor dergelijke zaken 's nachts lastig te vallen', zei hij. Zelfs enkele verpleegkundigen waren verbouwereerd door die opmerking.'
Opnieuw werd Andrea met een pijnstiller naar huis gestuurd. 'Ik was nog kwaad op mijn dochter. Berispte haar voor haar kleinzielige gedrag', vertelt vader Raymond. 'Daar schaam ik me nu erg voor.'
Zijn dochter hield het nog vol tot vrijdagochtend. 'Ze had ondraaglijke pijn. Ze had de hele week niets gegeten, was sterk vermagerd en verzwakt. Ten einde raad lieten we nog eens onze huisarts komen. Die reageerde furieus. Andrea moest naar het ziekenhuis, en wel meteen.'
Met de ambulance
Na hun ervaringen in Oudenaarde lieten Andrea's ouders hun dochter met een ambulance naar het ziekenhuis in Ronse brengen. 'De artsen stelden een gesprongen appendix vast die al een week aan het woekeren was. Haar darmen waren geïnfecteerd en ze had een zware buikvliesontsteking. Andrea was in levensgevaar en moest meteen worden geopereerd.'
Er werden twee stukken darm verwijderd. 'Maar ik besef dat het nog erger had kunnen zijn. We hadden onze dochter kunnen kwijt zijn.'
Raymond Boonaert diende een klacht in bij de ombudsdienst van het AZ Oudenaarde. 'En we bereiden gerechtelijke stappen voor. Andrea is nog niet helemaal buiten levensgevaar. Niemand weet wanneer ze naar huis mag. De laksheid van de spoedarts in Oudenaarde heeft heel zware gevolgen: mijn dochter is getekend voor het leven. Ze was de beste leerlinge van haar klas, misschien verliest ze nu wel een schooljaar.'
(Bron: Nieuwsblad: http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=GV93IM15O)
Mening: Het gebeurt wel vaker dat dokters fouten maken. Dit is menselijk, maar als de patiënt telkens terug komt dan vind ik wel dat de arts opnieuw moet onderzoeken en zeker niet reageren hoe hij dit gedaan heeft. Als ik dit verhaal lees dan doet dit mij denken aan mijn vader. Bij hem hadden ze ook een foute diagnose gesteld en hij is ook met levensgevaar in het ziekenhuis beland toen. Soms vraag ik mij wel af of de dokters echt wel hun tijd nemen voor hun patiënten want ze zeggen voortaan heel erg snel een virale infectie. Natuurlijk hebben dokters het heel erg druk en moeten ze zoveel mogelijk patiënten doen op een dag, maar toch vind ik dat ze soms een beetje meer aandacht moeten hebben voor de klachten van de patiënt.