[Janne.V*rbeeck]

Ik kan me wel vinden in de mening van Anouk. Aan de ene kant ben ik een absolute voorstaander van de bescherming van cultureel erfgoed. Anderzijds vind ik ook dat de overheden (want dit geldt niet alleen voor Italië, kijk bijvoorbeeld naar de Syrische stad Palmyra) veel te laat in actie schieten. Er moeten eerst vreselijke dingen gebeuren vooraleer men beseft dat men de kunstschatten moet waarderen.
Zoals ik in een eerder gepost artikel al vertelde zijn kunstvoorwerpen of archeologische sites vaak het beeld of de uiting van een lange geschiedenis. Voor inwoners van een bepaald gebied kan deze geschiedenis fungeren als een identiteitsvormende factor. Het is een deel van wie ze zijn, het is hun trots. Het gevoel dat deze mensen moeten doormaken wanneer ze merken dat, na maanden of jaren van onrust en geweld, hun woonplaats en alles waarmee ze zich identificeerden, verwoest is, is onvoorstelbaar.
Als de overheid steeds gaat wachten met het veiligstellen van het erfgoed tot er een ramp gebeurd is, kan het wel eens te laat zijn. Men zou een soort van permanente 'Monuments Men' moeten 'installeren' die zich dan bezig zouden kunnen houden met de bescherming van het erfgoed. Om hiervoor een permanente ministerpost te installeren, is nu misschien overdreven, maar het oprichten van een commissie inzake de bescherming van artefacten en archeologische sites, zou volgens mij geen slecht idee zijn.