"De rijken worden armer, de armen worden zieker ..." Dat kreeg ik te horen toen ik vroeg hoe mensen met een laag inkomen een dure ziekenhuisrekening moesten betalen. Zelf moet ik wekelijks op ziekenhuisbezoek bij verschillende artsen, kinesisten, begeleiders ... Je kan het dus al raden, ook mijn ziekenhuisfactuur is maandelijks een berg geld. Een deel hiervan krijg ik niet terug van de verzekering. Nu hoor ik jullie denken: "Dat is meestal toch maar een klein deel?" Inderdaad, per afspraak moet ik zelf een klein deel opleggen, maar als je dit maandelijks, of zelfs jaarlijks optelt, kom je uiteindelijk aan een groot bedrag. Daarnaast kan ik niet zomaar stoppen met deze behandelingen, want dan ben ik een 19-jarige die niet meer kan functioneren, die hele dagen in bed moet doorbrengen. Zelf heb ik wel geluk dat mijn ouders dit kunnen financieren. Toch heeft niet iedereen dit geluk ... Ik vroeg me af hoe mensen met een laag inkomen dit deden, dus vroeg ik het aan mijn verzekering. Ik kreeg meteen te horen "de rijken worden armer, de armen worden zieker." Wanneer een arm gezin dit voorheeft, zal deze 19-jarige toch voor de optie 'niet functioneren en bedlegerig zijn' moeten kiezen ... Dit kan toch niet de bedoeling zijn? Is dit dan niet het moment waarop we moeten zeggen dat het beleid hieromtrent veranderd moet worden? Bovendien snap ik niet goed waarom er een ereloon gevraagd moet worden voor labonderzoeken, scans? Ik ga het helemaal akkoord met de Christelijke Mutualiteit wanneer zij zeggen dat dit verboden moet worden!