actualiteitsforums - Enkele post bekijken - Uit "Het Bernini mysterie" van Dan Brown

Komt dit echt uit het boek 'Het Bernini mysterie'? Ik heb dat boek gelezen, maar dit kan ik me toch echt niet herinneren... Waar staat dit stuk? En wil dit zeggen dat Dan Brown de auteur ervan is of heeft hij de woorden 'gestolen' van iemand anders?

Spijtig inderdaad dat de wetenschap niks goeds heeft voortgebracht... Als we dankzij de wetenschap nu tal van ziekten konden genezen, door de verschillende vervoersmiddelen beter konden genieten van héél 'Gods schepping', door communicatietechnologie konden verbroederen met andere volkeren enz., ja dat zou iets anders zijn. Maar dat is duidelijk niet het geval, dus laten we de wetenschap maar met de vinger wijzen...

Citaat:

En schreeuwen doen we, geloof me. We zien UFO’s, doen aan spiritisme, hebben buitenlichamelijke ervaringen, ondernemen spirituele zoektochten…

Hmm, ja, dat lijkt me inderdaad de favoriete tijdsbesteding van het merendeel van de mensheid.

Citaat:

Sinds de tijd van Galilei heeft de Kerk geprobeerd de meedogenloze opmars van de wetenschap te vertragen, soms met de verkeerde middelen, maar altijd met goede bedoelingen.

Tja, als je machtsbehoud en het niet willen toegeven van de eigen fouten (zie Gallilei) goede bedoelingen noemt...

Citaat:

Is het een wonder dat de mens zich nu neerslachtiger en verslagener voelt dan ooit eerder in de geschiedenis?

Als dit al zo is - voor mij gaat het alleszins al niet op - is dat vooral te wijten aan het feit dat de mens dankzij technologische vooruitgang überhaupt tijd heeft om zich neerslachtig en verslagen te voelen. En dan nog, hoe voelden de mensen zich 200 jaar geleden als hun oogst voor de zoveelste keer mislukt was en ze dus wééral niet genoeg eten hadden om alle kinderen te voeden? Ik was er niet bij, maar gelukkig zullen ze wel niet geweest zijn.

Citaat:

Als wij als soort ons vertrouwen verliezen in de macht die groter is dan wij, verliezen we ons verantwoordelijkheidsgevoel. Religie, elke religie, waarschuwt ons dat er iets is dat we niet kunnen bevatten, iets waaraan we verantwoording schuldig zijn.

Ik denk dat nu vooral de gedachte van verantwoording aan/verantwoordelijkheid voor elkaar/de mensheid telt. Mij lijkt dat zelfs nog een niveau hoger dan vinden dat je verantwoording verschuldigd bent aan een of ander vaag omschreven opperwezen dat je niet toelaat in zijn rijk als je die verantwoording niet aflegt. Verantwoording schuldig zijn aan elkaar houdt mededogen, begrip en verdraagzaamheid in en dat is iets dat volgens mij de laatste jaren alleen maar toegenomen is, hoewel de media anders doen geloven. Denk maar aan de parabel van de barmhartige Samaritaan, het was vroeger echt niet beter denk ik.