Wel ... Ze vinden altijd iets nieuws, dat is zeker. Langs de ene kant vind ik dat het ermee door kan. Liefde kan je leven echt lastig maken want dat is het enige ding dat je niet echt kunt sturen en voor jou beslist. En dan heb je de keuze: toegeven of blijven piekeren, terug blikken, ... Het moet niet makkelijk zijn voor hun drie. Homoseksualiteit is al veel minder een taboe maar nog vele hebben het er moeilijk mee, de vrouw heeft 2 mannen (héhéhé vrouwen overheersen ) en ze hebben met drie een kind! Als je dan niet zeker bent van je gevoelens houdt je die relatie zeker niet vol want overal waar je komt, weet je dat er reacties zullen zijn. Ik ben er dus wel van overtuigt dat er liefde is.
Maar het verhaal heeft ook zaken die mij helemaal niet aanstaan. Ten eerste wil de vrouw geen tweede kind maar doet ze het zodat elke man 1 heeft. Als je aan kinderen begint moeten alle partners hier volledig voor zijn. Het feit dat het een kind per man is, betekent ook dat het niet een kind is van het gezin. Thomas zal eerder van Bert zijn en het andere kind eerder van Kristof. Dit kan snel conflicten veroorzaken tussen de kinderen als beide papa's niet hetzelfde toelaten of hetzelfde handelen (de één krijgt bv meer liefde van zijn vader.) Ten tweede is het fout om erop te rekenen dat de reacties van leeftijdsgenootjes gunstig gaan zijn voor de kinderen.
Je mag van mij een koppel worden met wie je wil maar over kinderen denk je na! Want jij kan zo'n kindje wel leuk vinden maar sommige relatie samenstellingen kunnen het leven van een kind gewoon verknallen.