Vorig jaar heb ik mijn scriptie geschreven over 'homoseksualiteit in de islam'. Voor mensen uit het Westen is een artikel als dit niet te begrijpen omdat homoseksualiteit reeds is ingeburgerd in onze maatschappij en wordt getolereerd. Toch is in meer dan 80 landen homoseksualiteit nog steeds verboden en lopen de homoseksuelen die voor hun geaardheid uitkomen het risico op psychiatrische opname, vervolging, gevangenisstraf, mishandeling, aanranding, ... . In landen als Egypte, Iran, Maleisië, Marokko en Zimbabwe is homoseksualiteit verboden door de overheid en kunnen homoseksuelen dus gevangen genomen worden. Iran, Mauritanië, Nigeria, Soedan, Jemen, Verenigde Arabische Emiraten en Saoedi-Arabië zijn de zeven landen waar homoseksualiteit nog steeds bestraft wordt met de doodstraf. In Argentinië en Colombia zijn homoseksuelen sociaal onwenselijk en in Oostenrijk is er verschil in leeftijd waarop seks toegelaten is tussen heteroseksuelen en homoseksuelen.

De hulp bij emancipatie van islamitische homoseksuelen staat nog in zijn kinderschoenen als je ziet dat zelfs ziekenhuizen deze mensen wijgeren. Er is nog veel werk aan de winkel om tot efficiënte hulpverlening te komen zodat martelingen als deze stoppen. Een belangrijke opmerking hierbij is ook dat de hulpverlening zich niet langer enkel op de homofiele moslim mag richten. De hulpverlening moet ook de overheid en de omgeving van de homofiele moslim in het emancipatieproces proberen te betrekken zodat hun omgeving niet zo negatief meer gaat staan tegenover deze geaardheid. Op die manier kunnen ze praktijken als deze doen stoppen.