Ik heb met ontzetting heel de zaak Ronald Janssens gevolgd. Hoe kan iemand inderdaad zo 2 gezichten hebben?

Ik heb vooral moeten denken aan zijn leerlingen, vrienden en familie. Zijn leerlingen zijn waarschijnlijk helemaal geschokt. Stel je eens voor: neem je beste leraar en beeld je dan in dat hij zo'n gruwelijke daden pleegde. Zijn familie is voor eeuwig de familie van Ronald Janssens, terwijl zij misschien allemaal hun best hebben gedaan om deze man gelukkig te maken. En zijn vrienden vertrouwden hem. Ik las in de krant een artikel waarin 1 van zijn vrienden zei dat hij hem vertrouwde en dat zijn dochter daar regelmatig ging babysitten. Als je je dan dingen gaat inbeelden, slaap je niet meer.

Ik heb het artikel over de moeder van Annick gepost, omdat ik haar volledig begrijp. Heel die heisa brengt alle pijn terug naar boven. Natuurlijk is de pers erop gebrand nu de ouders van Annick te 'hebben' in het vurigst van hun emoties en verdriet. Maar laat die mensen inderdaad gerust. Laat hen nu de tijd om alles stapje voor stapje te verwerken. Het zal zonder de pers al zwaar genoeg zijn.