Theoretisch gezien kan ik me zeker en vast vinden in het concept van downshiften. Maar, dit concept ook in de praktijk tot uitvoering brengen, lijkt me een pak minder vanzelfsprekend. Als westerlingen zijn we immers stuk voor stuk zodanig gehecht aan ons luxeleventje met auto, laptop, gsm, televisie, en ga zo maar door; dat enkel nog maar het idee van consuminderen ons al doet huiveren. Want, wie zijn we nog zonder onze spullen? Of bepalen de grootte van ons huis en de kostprijs van onze wagen niet langer welke plaats we op de sociale ladder bekleden? Als je het mij vraagt, is dit (jammerlijk genoeg) een retorische vraag en zal daar niet snel verandering inkomen. Less is more? Ik dacht het niet. Althans niet in de ogen van de buitenwereld.