Het is positief dat de jongeren mondiger zijn geworden. Op die manier kan betere gesprekken aangaan met de leerlingen en heb je allicht meer interactie. Het is wel een feit dat de leerlingen hun grenzen moeten kennen. Als leerkracht moet je dan heel strek in je schoenen staan om ze tijdig halt toe te roepen. Wat vooral opviel in de stageklassen, is dat de leerlingen van de eerste graad opmerkelijk stiller zijn dan de leerlingen van de hogere graden. Natuurlijk kan het zijn dat ik toevallig een rustige klas van het eerste jaar had.
Hetgeen Thomas hieronder zegt, vind ik helemaal kloppen. Een leerkracht moet de dag van vandaag heel goed nadenken over de manier waarop hij/zij een leerling straft. Vroeger kreeg een leerling die op school een aantekening of een straf had gekregen, thuis nog een extra straf er boven op. Tegenwoordig krijg je een nota van de leerkracht en moet de leerkracht goed verantwoorden waarom hij/zij deze nota heeft geschreven. Een spijtige zaak voor het onderwijs is dat sommige ouders veel te snel naar de telefoon grijpen om de school te contacteren en uitleg eisen. Ze zouden moeten inzien dat hun kind niet altijd een engeltje is en dat hij/zij het ook niet altijd bij het rechte eind heeft. De leerkracht doet enkel zijn/haar werk en ik vermoed dat ze niet zomaar een nota geven. Meestal hangt er een nog een hele hoop administratie aan het geven van nota’s: melding van het incident op het leerlingvolgsysteem, bij meerdere nota’s een strafstudie of een achtste lesuur… Nee, volgens mij zijn die opmerkingen van de leerkracht meestal wel terecht.