Ik weet dat het in ons huidig hoger-onderwijslandschap haast 'not done' is om kritisch te staan ten opzichte van Erasmus en andere internationaliseringsprojecten, maar sta mij toe om toch ook eens enkele bedenkingen te uiten. Want ik geef eerlijk toe: Ik stel me soms de vraag of die bijna blinde drang van unifs en hogescholen naar internationaliseren de daarmee samengaande investeringen van zowel school als overheid wel waard is.

Ten eerste is het zo dat Vlaamse studenten die op internationalisering gaan veel kans hebben om op een universiteit of hogeschool terecht te komen waarvan het onderwijsniveau van een bedenkelijk laag niveau is in vergelijking met het Vlaamse hoger onderwijs. Dus of het educatief zoveel kwaliteit bijbrengt, daar ben ik niet zo zeker van.

Ten tweede kan ik me echt niet van de indruk ontdoen dat (als gevolg van dit eerste argument) veel studenten zo'n ervaring toch als plezierreisje ervaren... (met overheidsgeld natuurlijk).

Ten derde, en even heel specifiek. De blinde drang van scholen om ook steeds meer internationale studenten aan te trekken, heeft een pervers effect. Want hoe lok je internationale studenten? Door de opleiding in het Engels te geven. Maar wat is dan de meerwaarde voor een internationale student hé?!

Ik ontken helemaal niet het ganse luikje over zelfontplooiing, zelfstandigheid en ..., maar ik merk een ongezonde blinde drang in het hoger onderwijs naar steeds meer internationalisering zonder kritische zelfreflectie over de alternatieven, financiële kosten en visie.

__________________