Als dertienjarig meisje iemand vermoorden uit jaloezie gaat natuurlijk veel te ver. Hierin volg ik de mening van Greet helemaal. Het is begrijpelijk voor een kind van dertien dat het moeilijk is om met 'pesterijen' en jaloezie om te gaan. Maar dit zou van thuis uit toch aangeleerd moeten worden. Het is maar een simpel onderdeel dat bij de opvoeding hoort. Grenzen aanbrengen is nog steeds een belangrijk aspect.

Het feit dat bij de jonge moordenares de stoppen zijn doorgeslagen is een ding. Maar het dan nog verergeren door de armen en het hoofd af te zagen wijst inderdaad op een zware psychische stoornis. Het lijkt wel alsof ze precies wist wat haar te doen stond. Plastic zakken gebruiken en het bloed netjes opkuisen is niet iets waar je als eerste aan zou denken. Een meer logische reactie voor zo'n jong kind zou panikeren, huilen of weglopen zijn. Wat me nog zorgen baart, is dat de meisjes helemaal alleen thuis waren. Als er iemand thuis was geweest om de twee meisjes in de gaten te houden, zou zoiets niet eens kunnen gebeuren of zou het meisje het misschien niet gedurfd hebben.

Een kind in de gevangenis stoppen, doe je natuurlijk niet zomaar. Het is dan ook terecht dat het kind de kans krijgt om haar leven weer op het goede spoor te krijgen. Of die drie jaar in een instelling voldoende is voor dit vreselijke misdrijf is nog maar de vraag.