‘Onaangepast en allesbehalve lieverdjes’


Het aantal definitief geschorste leerlingen in Vlaanderen en Brussel stijgt steeds meer.


1. Wie gaat schuil achter de statistieken?

Een gedetailleerd profiel bestaat niet. Volgens experts gaat het vooral om zestienjarige jongens, ingeschreven in het technisch of beroepsonderwijs. Vaak zijn ze van allochtone afkomst en hebben ze een gerechtelijk verleden. ‘Alles*behalve lieverdjes dus’, zegt Rik Willemen, adjunct-directeur van SITO 5, een technisch instituut op het Antwerpse Kiel. ‘Een groep ook die het verbaal geweld niet schuwt, zeker niet in de aanwezigheid van een vrouwelijke leerkracht.’

‘Die jongeren zijn schoolmoe, vinden studeren vreselijk en zoeken vrienden van hetzelfde allooi’, vult Ivo Broeckx aan, de directeur van de Victor Hortaschool in Evere. ‘Maar ondanks hun stoere praat in de klas of hun complete desinteresse gaat het sociaal-economisch en maatschappelijk gezien om kwetsbare personen.’

Willemen: ‘Die leerlingen worstelen ook met het knagende beeld waardeloos te zijn en camoufleren dat met hun onaangepast gedrag.’


2. Wat verklaart de stijging?

Het kabinet van minister van *Onderwijs Pascal Smet (SP.A) wijst op de elektronische meldingsprocedure, die makkelijk is in gebruik. Bovendien moeten scholen sinds 2008 verplicht de naam van elke geschorste leerling doorgeven.

‘Maar ook het agressieve gedrag nam sindsdien hand over hand toe’, zegt Willemen. ‘Net als de verzuring bij het lerarenkorps, dat sneller een definitieve schorsing oplegt. Sommigen – en dan met name jongere collega’s – kunnen geen geduld meer opbrengen en weigeren nog veel tijd te investeren in onhandelbare gevallen. Dat is te *wijten aan het grote verschil tussen hun leefwerelden. De meeste leerkrachten volgden algemeen secundair onderwijs, zijn hooggeschoold en hebben dus weinig voeling met de leerlingen in hun klas.’

Specifiek voor Brussel wijst Broeckx ook op de rol van de ouders. ‘Die spreken soms nauwelijks Nederlands, wat de communicatie niet bevordert en het moeilijk maakt hen vroegtijdig te betrekken bij het begeleidingsproces.’


3. Wat is de oplossing?

Experts en onderwijsnetten zeggen dat het probleem de school overstijgt (want die is bij schorsing *verplicht een plaats bij een andere school te vinden, waardoor het probleem alleen verschuift). Daarom wil minister Smet nauwer samenwerken met het departement Welzijn. Een stuurgroep denkt momenteel na over de modaliteiten.

De samenwerking met de centra voor leerlingenbegeleiding intensiveren en hun hulp vroeger inroepen, lijkt ook geboden.

Willemen pleit daarnaast voor meer middelen voor het beroepsonderwijs. ‘Scholen beschikken simpelweg niet meer over de budgettaire ruimte om jongeren te helpen en serieus na te denken over boeiend onderwijs.’


DS, 30-07-2013 (GOM)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB