Net als Raisa en Wouter vind ik dit ook een goed spel om mensen duidelijk te maken dat ze niet zomaar iedereen moeten toevoegen.
In mijn stageschool had een leerkracht een vals facebookaccount aangemaakt en vriendschapsverzoeken gestuurd naar leerlingen om te kijken wie zou accepteren en wie haar (de fictieve facebookaccount) zou toevoegen. Van de leerlingen in het tweede jaar waren er zeer veel die zij kon vinden op facebook. Slechts enkele leerlingen hadden geen facebookaccount of hebben hun account goed beveiligd. Van de vriendschapsverzoeken die werden verstuurd zijn er vele beantwoord. In totaal had de leerkracht 2/3de van de leerlingen uit het tweede middelbaar als vriend.
Dit was verbazend veel! In de school werd er een project rond cyberpesten uitwerkt en kregen de leerlingen de kans om hun facebook te beveiligen. Ik denk dat zo iets voor de leerlingen nog beter werkt dan een fotospelletje.

Ik moet nu zeggen dat vrienden toevoegen op facebook toch niet altijd even gemakkelijk is: waar trek je de grens? Ik heb enkele jaren op kot gezeten en dan sturen kotgenoten vriendschapsverzoeken: kan je dan de ene niet toevoegen en de andere wel? Voor mij was het zeer moeilijk om de grens te bepalen. Het gaat er om wie ken ik goed en wie minder goed en wie wil ik dan toevoegen, maar dit is niet eenduidig te bepalen: de ene ken je heel goed, de andere goed, nog een andere zeer goed, weer iemand anders niet goed, de volgende ken je minder goed...
Dus ik kan wel begrijpen dat het voor leerlingen niet zo gemakkelijk is om te weten waar de grens te trekken.
Daarnaast denk ik dat 'grote schoonmaak' ook meer gepromoot moet worden. Hiermee bedoel ik halfjaarlijks eens kijken met wie je nog wel contact hebt (wil houden) en met wie niet. Toen ik een jaar niet meer op kot zat heb ik bijvoorbeeld enkele vrienden 'ontvriend'.