Nu het einde van mijn studies dichterbij begint te komen en de drang om mijn vleugels uit te slaan begint toe te nemen, denk ik soms ook wel eens na over hoe het zou zijn als mijn vriend en ik gaan samenwonen. Zoals het artikel aankaart, lijkt het mij ook verstandiger om het samenwonen eerst een tijdje af te tasten in een huurwoning. Enerzijds kan ik het niet laten om daarbij meteen ook te denken dat huren gelijk staat aan weggegooid geld. Je investeert immers niet in iets dat werkelijk van jou is. Anderzijds zie ik de voordelen die huren met zich meebrengt zoals een aantal minder zorgen qua vaste kosten, een huurcontract dat meestal redelijk flexibel is, de tijd om na te gaan of het samenwonen wel degelijk werkt...

Het lijkt mij dus inderdaad beter om als twintigers eerst bijvoorbeeld een appartement te huren voor een bepaalde 'proefperiode'. Indien die periode zijn vruchten afwerpt, lijkt het me gepast om de volgende stap te zetten, namelijk: een woning kopen. Dit alles moet uiteraard wel goed uitgedacht zijn in overleg met je partner in kwestie. Indien je als koppel niet samen achter de koopbeslissing staat, lijkt het mij niet aangewezen om al meteen tot kopen over te gaan. Daar is zo'n investering namelijk iets te risicovol voor.