Gastroporno voor tapaseters

[Barst]

Gastroporno voor tapaseters


De paradox is: specialisten weten steeds meer over voeding, gewone mensen steeds minder. Wie weet nog dat witlof een wintergroente is en sperziebonen een zomergroente? De ingevlogen 'kilometervoeding' heeft ons het hoofd op hol gebracht, alles is altijd beschikbaar. Toch zijn we heel graag met eten bezig. Met kijken naar mooie plaatjes in glossy magazines, met leren van sterrenkoks op televisie, met eten op restaurant. We doen aan 'gastroporno', zoals Nathalie Bekx dat noemt.


In 2025 zal ons bord nog vaker dan vandaag buitenshuis staan. Er komen steeds meer afzetkanalen voor voeding bij, en ze winnen terrein. We eten onderweg, in scholen en ziekenhuizen. We halen onze maaltijd af bij supermarkt of pompstation en prikken een vorkje bij Ikea of de Fnac. Koken wordt zo steeds meer een exotische hobby, het maakt geen deel meer uit van ons dagelijks leven. Mensen tussen 20 en 35 staan vandaag hoogstens een halfuur in de keuken. De generatie tussen 51 en 65 doet er nog dubbel zo lang over. In 2010 zal tachtig procent van de maaltijden (op zijn minst) deels vooraf klaargemaakt zijn. We gaan wel nog graag op kookcursus, want dat is gewoon leuk. Vroeger lagen op ons bord een stukje vlees of vis met groenten en aardappelen, maar die tijd is voorgoed voorbij. De toekomst is aan de tapaseters. Eten is altijd en overal beschikbaar en dus snacken we de hele dag door. Het traditionele voedingspatroon van drie hoofdmaaltijden per dag verdwijnt.

We willen niets missen, alles uitproberen en experimenteren met wat ons uit de vier windstreken komt aangewaaid. Maken zich klaar voor een doorbraak in 2008: de yumbes, een subtropische vrucht uit China, de goji-bes uit het Himalayagebied en de Afrikaanse hete peper peri-peri.

Het gevolg van die toenemende snackcultuur is wel dat we op het einde van de dag niet meer weten wat we allemaal hebben binnengekregen. Wat leidt tot nog meer obesitas, dé welvaartsziekte van de komende decennia. (idg)


DS, 15-03-2008 (idg)