De Wever is inderdaad 10 dagen aan zet geweest, omdat hij ook maar 10 dagen gekregen heeft. Vergeet niet dat Di Rupo daarvoor twee maanden is bezig geweest, en enkel een A4-tje met wat notities had als resultaat.


Ze waren inderdaad niet goed gezind, en wel omdat er geen enkel overleg was gepleegd. De koning had samen met de PS besloten dat iemand van de spa nu iets moest doen, zonder dat andere partijen daarover waren aangesproken. Uiteraard heb je geen benoeming nodig om verantwoordelijkheid te tonen. Verantwoordelijkheid tonen die je iedere dag, door constructief trachten een oplossing te vinden, al lijkt me dat niet makkelijk na 10 maanden, waarin alles ongetwijfeld al drie keer gezegd is. Wat belangrijker is, is dat je met zo'n titel meer bewegingsruimte hebt om met anderen te praten en om een nota of een werkstuk op te stellen. Het resultaat, goed of slecht, is dan jouw resultaat, zonder dat er beweerd kan worden dat anderen, die wel een opdracht hebben gekregen, daarmee zouden zijn gedwarsboomd of genegeerd. Die toestanden ga je ongetwijfeld krijgen.


Met een dode mus bedoel ik een regering om een regering. Die niets wezenlijks uitvoert en enkel toeziet hoe dit land verder in het (economische) moeras zinkt. N-VA wil inderdaad een onafhankelijk Vlaanderen, en dat houdt het einde van België in. Echter wil men dat einde niet nu, daar gaan de onderhandelingen niet over en dat is ook nog nergens aan bod gekomen, in geen enkele vergadering, nota of interview.
De staatshervorming is ironisch genoeg een (laatste) redmiddel van België. Als deze goed wordt uitgevoerd, wordt de roep naar Vlaamse onafhankelijkheid voor een deel de wind uit de zeilen genomen. Dan hebben de deelstaten wel meer onafhankelijkheid en verantwoordelijkheid, maar het blijven wel deelstaten van België.

Waar men (de Franstaligen) nu op aanstuurt (eigenlijk al sinds 2007) is een status quo. Zoals het nu is, is het goed dus er mag eigenlijk niets veranderen. Elke staatshervorming zal minder geld opbrengen voor Wallonië, en eigenlijk willen ze net een paar miljard meer uitgeven (denk aan die 500 miljoen voor Brussel) terwijl er 20 miljard euro bespaard moet worden. Di Rupo heeft al meermaals in de pers gezegd dat dit Wallonië en Brussel niets mag kosten, dus wie zal dit dan moeten betalen? Het koppig nastreven van dit status quo zorgt er echter voor dat er niets opgelost geraakt. Integendeel, alle problemen zwellen aan en de tegenstellingen worden uitvergroot, wat weer andere problemen doet ontstaan.
Op korte termijn blijven ze hun voordelen behouden, maar op langere termijn schieten ze in hun eigen voet. De Franstalige politici reiken het Vlaams-nationalisme de munitie aan om België op te blazen en ik begrijp eerlijk gezegd niet dat ze dat niet doorhebben.