Aantal jongeren in tweedekansonderwijs sterk gestegen.

[AVO]

Ik denk dat het toch belangrijk is om te weten waarom veel jongeren naar dat tweedekansonderwijs trekken. Ligt het wel degelijk aan het systeem van het gewone onderwijs of aan de leerkrachten? Kan het niet zijn dat deze jongeren de school gewoon niet als prioriteit ervaren? Aangezien je in het tweedekansonderwijs zelf je traject kan uitstippelen ( en dus ook de tijd die men erover wil doen om dit diploma te halen) hebben zij ook gewoon meer vrije tijd voor de dingen die zij wel als prioriteit beschouwen.

Als je een paar lessen niet komt opdagen, is dat geen ramp en niemand doet daar moeilijk over, doktersattesten worden niet geëist. Je moet gewoon zien dat je 75% aanwezig bent geweest voor dat vak om je examen te mogen doen. Deze regel is er ingevoerd voor de volwassenen die met een gezin zitten of die werk met school moeten combineren maar werkt dus ook aanstekelijk voor jongeren.

[jana dua]

Ik vind het ook erg moeilijk om hier een oplossing voor te zoeken.
Het plan van het ministerie van onderwijs om de eerste graad middelbaar onderwijs voor alle leerlingen dezelfde te maken kan voor dit probleem een oplossing bieden. Leerlingen zouden zo hun talenten en intersses kunnen ontdekken om zo een betere studiekeuze te maken. Toch ben ik er niet echt voorstander van. Het niveauverschil zou er echter ook voor kunnen zorgen dat zowel sterke als zwakkere leerlingen afhaken.
Het probleem kan misschien ook op sociaal vlak liggen. Ouders die hun kinderen niet echt stimuleren. Ze zijn meer bezig met hun eigen werk/ carrière. Zo is het niet fijn voor leerlingen om hun best te doen en goede resultaten te behalen. Ouders grijpen soms ook te hoog. Ze willen dat hun kind een hogere richting volgt dan wat ze eigenlijk aankunnen. Leerlingen stoten zo meer en meer op mislukking en teleurstelling waardoor ze ook weer afhaken.
Misschien moeten scholen per leerling of klas een begeleider inschakelen die resultaten opvolgt, emotionele ontwikkeling controleert en ook gepaste oplossingen zoekt voor problemen die leerlingen ondervinden.
Als leerkracht hebben we natuurlijk ook een belangrijke taak. Wij moeten de leerlingen een zo aangenaam mogelijke les bezorgen, we moeten prroberen om van de klas een plek te maken waar de leerlingen zich thuisvoelen en zichzelf kunnen zijn.

[Belinda.Vandenbempt]

Orgineel gepost door jana dua

Ouders grijpen soms ook te hoog. Ze willen dat hun kind een hogere richting volgt dan wat ze eigenlijk aankunnen. Leerlingen stoten zo meer en meer op mislukking en teleurstelling waardoor ze ook weer afhaken.

Met deze bewering ga ik volledig akkoord. Het is echter niets nieuws onder de zon. Dat zoon of dochter Latijn studeert of toch minstens een andere ASO-richting doet, lijkt nog altijd chiquer te staan dan te moeten zeggen dat je kind iets met zijn handen doet in een technische richting of BSO. Ik kan hier verkeerd in zijn, maar deze houding zie ik nog niet zo snel veranderen in de toekomst.

[Belinda.Vandenbempt]

Orgineel gepost door AVO

Als je een paar lessen niet komt opdagen, is dat geen ramp en niemand doet daar moeilijk over, doktersattesten worden niet geëist. Je moet gewoon zien dat je 75% aanwezig bent geweest voor dat vak om je examen te mogen doen.

Het is, naar mijn bescheiden mening toch, belangrijk dat jongeren regelmaat kennen. Vrije tijd hebben ze genoeg. Ik denk hierbij aan "hangjongeren" die dag in, dag uit op straat rondhangen, jonge mensen die uren en dagen verslijten aan televisie kijken of computerspelletjes enz...
Verder zitten er genoeg vakanties in een schooljaar en hebben ze elke woensdagnamiddag vrij. Er zijn maar weinig werknemers die hun werktijd zelf mogen invullen. Een werkgever eist dag na dag dat je doet wat in je contract beschreven staat. Geen zin om te komen? Jammer, maar je zal wel moeten. Anders moet je al ziekte veinzen en komedie gaan spelen bij de dokter, want een ziektebewijs zal je toch moeten kunnen voorleggen. Gebeurt dit te vaak, dan heb je veel kans dat je een C4 onder je neus geschoven krijgt.

Wat ik maar wil zeggen: het onderwijs bereidt jonge mensen voor op het latere leven. Je kennis en vaardigheden gebruiken in je latere job, waarbij men op je kan rekenen, dat geeft voldoening voor alle partijen.