Tweede arbeider getuigt over pesterijen bij MACtac

[Charlotte Cooreman]

Als ik berichten als deze lees, dan voel ik echt medelijden voor de slachtoffers. Hoe kan het nu dat je je als volwassen persoon bezig houdt met pesterijen? Dit snap ik echt niet!

De slachtoffers brachten de directeur en de vakbond op de hoogte en toch werd er niet ingegrepen. Dit vind ik het ergste aan heel de zaak. Normaal is het de taak van de directeur en de vakbond om een aangename werksfeer te creëren. Het meest schrik ik van de vakbond, zij horen op te komen voor de werknemers! In dit geval hebben ze hun plicht verre van volbracht.

Gisteren zag ik de emotionele getuigenis op tv. De impact die de pesterijen hebben op het leven van de slachtoffers is onvoorstelbaar. Je ziet het zo dat ze gekraakt zijn door wat er gebeurd is. Eén van de slachtoffers hield er een post-traumatisch-stress syndroom aan over, en daardoor stottert hij nu. Dit is echt erg! Er is te veel schade toegebracht aan de slachtoffers om de daders ongestraft te laten. Daarom hoop ik dat de raadkamer beslist dat de feiten niet verjaard zijn.

[lien.lauwers]

Ik verschiet er eigenlijk niet van dat de directie niet heeft ingegrepen. Waarom zouden ze zich bezig houden met één werknemer die gepest wordt? De kans zou dan groot zijn dat het probleem uitlekt, of dat het slachtoffer met zijn verhaal naar buiten komt. Nu heeft de directie dat een hele lang tijd kunnen vermijden, zodat hun bedrijf niet niet in een slecht daglicht kwam te staan. Ik ben er dan ook zeker van dat na dit voorval nog heel wat andere slachtoffers met hun verhaal naar buiten gaan komen, en terecht.

[Femke.Verduyckt]

Nu gaan we natuurlijk zo iets krijgen als een domino - effect. Iemand wordt gepest, oja maar ik ook! Voelen sommige mensen zich nu veiliger? Nu ze weten dat ze niet de enigste zijn met het probleem. Hetzelfde toen het uit kwam dat een paar seksueel mishandeld waren door hun pastoor. Nu moet er een grondig onderzoek worden gestart om dan te kunnen concluderen dat de feiten verouderd zijn, de mensen gaan vrijuit, ze zoeken een andere job en het spelletje begint opnieuw.

Ik hoop zeer hard voor de slachtoffers dat ze dit kunnen verwerken en verder gaan met het (echte) leven.