![]() |
|
#1
|
|||
|
|||
Een pilletje om het verleden te vergeten.
In eerste instantie zou ik denken dat dit een heel goede zaak zou zijn voor mensen die een traumatische ervaring achter de rug hebben. Het zou hen zeker kunnen helpen om verder te gaan met hun leven. Bovendien zou het leven er alleen maar gemakkelijker op worden. Niemand heeft nog problemen want alle nare ervaringen worden toch gewist.
Toch ben ik ervan overtuigd dat zo'n 'wondermiddel' heel wat vragen oproept. Hoe kan zo'n pilletje nu weten welke ervaring gewist moet worden? Is dat allemaal wel gezond? Kunnen dan ook andere elementen gewist worden? Zelf denk ik toch dat je als mens, hoe moeilijk we sommige momenten ook kunnen verwerken, moet leren om alles een plaats te geven en dat we uiteindelijk verder moeten gaan met ons leven. Ik weet dat dat gemakkelijker gezegd dan gedaan is. Sommige ervaringen zijn gewoonweg te erg en te pijnlijk om ze te kunnen vergeten. Toch denk ik niet dat dat door middel van een pilletje allemaal op te lossen is. Daarenboven moeten mensen leren uit het verleden. Mensen maken immers fouten en het is dan aan hen om daaruit te leren. Veel dingen die we in ons leven meemaken hebben een invloed op de persoon die we uiteindelijk worden. Wanneer er elementen uit jouw leven gewist worden kan je persoonlijkheid nooit volledig tot ontwikkeling komen. Alles wat je meemaakt maakt je immers tot wie je bent. Volgens mij is dit pilletje toch niet zo efficiënt als het lijkt. |
#2
|
|||
|
|||
Een pilletje om het verleden te vergeten
Wetenschap en techniek gaan erop vooruit, maar is dit altijd in de positieve zin van het woord? Ik denk van niet. Tegenwoordig moet alles maar opgelost worden met een pilletje. Enige vorm van depressie brengt Antridepressiva, enige vorm van onrust brengt Temesta en weet ik veel ... En nu een pilletje om het verleden te gaan vergeten, waar gaat dat naartoe.
Ik vind uiteraard wel dat sommige mensen zo'n pilletje mogen nemen. Er zijn altijd uitzonderingen! Ik spreek vooral over mensen met traumatische ervaringen en dergelijke. Maar ook daar moeten grenzen worden getrokken en "criteria" aan worden voltrokken. Maar voor de rest vind ik het absoluut niet nodig om het verleden te vergeten. Een mens leert toch uit zijn verleden? Zoals je leert uit een vorige relatie? Ik vrees dat er daarom veel misbruik van zal worden gemaakt. Vooral mensen die proberen om daden waar ze grote spijt van hebben uit hun leven te krijgen en te verdrijven. Maar moeten zij geen spijt en berouw hebben, zichzelf vergeven en vergeving zoeken? Niet zomaar verdringen. Ik heb er toch mijn twijfels over, maar als sommigen hiermee kunnen leven, dan zal ik daar respect voor opbrengen! |