![]() |
|
![]() |
|
Onderwerp Opties | Stem op Onderwerp | Weergave Modus |
|
#1
|
|||
|
|||
Ik begrijp dat de mensen die naar een 'vreemd' land komen het moeilijk hebben om zich aan te passen. Toch is dit nodig om als twee verschillende culturen samen te leven, natuurlijk moeten beide culturen zich aanpassen. Wat ik niet begrijp is dat je jouw gezin onvoldoende voedsel geeft omwille van de voorkeur van je eigen keuken. Als je dit kan permitteren baat er geen vraag bij maar ik denk dat de meeste liefst elke dag eten dan bijvoorbeeld 1 dag niet omdat dit financieel niet haalbaar is omdat je duurdere voeding hebt. Naar eigen ervaring zie je in de winkels wel een cultuurverschil. In mijn dorp is er een asielcentrum en als deze migranten gaan winkelen gaan ze verscheidene dingen opentrekken dat niet hoort. Dit betrekt de kruiden, ze proberen deze los te verkrijgen maar deze zitten altijd in potjes of verpakking. Ik begrijp dat een andere cultuur dit als gewoonte ziet maar in de Westers cultuur is dit een beetje vreemd. We moeten proberen in te spelen op deze verschillende culturen en zien wat we hiervan kunnen leren en de andere cultuur misschien van ons.
|
#2
|
|||
|
|||
Ik schrik toch wel een beetje van de resultaten van het onderzoek van Atkins. Ik vind het wel jammer dat Knack voor een nogal ongelukkige en dramatiserende titel kiest. In het artikel wordt al snel duidelijk dat die enkel past voor Indiase migranten: "Wat wel verrassend is binnen de Indiase migrantengemeenschap, is dat ze vaak tegen de grens van de ondervoeding aanlopen, maar toch blijven vasthouden aan de traditionele ingrediënten, zelfs al zijn die relatief duur."
Ik vind het frappant dat mensen blijven vasthouden aan datgene wat ze kennen en gewoon zijn. Het heeft zo z'n charmes. Het is een soort heimwee naar het moederland. Geef toe: kijk ook jij na een lange vakantie niet uit naar een krakend 'pistoléke' van de warme bakker en een goed pak friet met verse mayonaise van de frituur? |