Zeg niet: armen. Zeg: micro-consumenten

[toon caers]

De vierde wereld is een vaak vergeten probleem in onze samenleving. Dat klopt. Maar misschien moeten we die kritiek eerder op de heer Prahalad richten . Hoedanook: een mens stelt zich de vraag hoe het komt dat mensen in een 'hoogbeschaafde' maatschappij als de onze toch nog in de marge terechtkomen. Als voorbeeld: de Verenigde Staten, waar er naast extreme rijkdom ook extreeeme armoede heerst. Da's dus de vraag.
Het antwoord: overdreven kapitalisme. Gelukkig worden in Europa minder monsterlijke vormen van kapitalisme genoteerd, al gaan we stilaan in Amerikaanse richting. In ieder geval is wel dat systeem de schuld van de extreme armoede, ook die in eigen land dus. Met kapitalisme zeg je in één adem ook materialisme, en daar zijn we bij jouw strijdpunt aanbeland.
Eerst en vooral:

Mogen we mensen die leven in armoede ook nog wat sociaal-wezen gunnen?

Uiteraard, maar ik hoop dat we nog niet zo ver heen zijn dat een gsm en ander prul voorwaarden zijn om vandaag sociaal sterk te staan. Ik vind het zelfs een nogal asociaal communicatiemiddel, al is dat persoonlijke smaak. Hoedanook is het de mensen zeker om een statussymbool te doen, en niet alleen de mensen uit de vierde wereld. Je kan wel zeggen dat het handig en functioneel is, maar wat is er handig aan het verlangen om elk jaar een nieuw spullement te kopen dat exact dezelfde functies heeft?
Ten tweede:

In verschillende dorpen en steden heb je zo de vrijetijdspas waardoor mensen die leven in armoede (wordt bepaald op basis van het inkomen) aan een verlaagd tarief kunnen deelnemen aan culturele activiteiten, lid worden van een vereniging, ...

Dit initiatief is inderdaad knap. Zoiets zul je in de VS heel wat minder zien. Gelukkig bestaat er bij ons nog een zekere menslievendheid die dergelijke zaken mogelijk maakt. In de VS zou het verhaal bijvoorbeeld zo zitten:
Bill Gates is extreem rijk en schenkt een fractie van zijn rijkdom aan bv. blindenhulp. Ondertussen heeft hij een bestelling lopen in Nederland, waar de vijsjes voor zijn persoonlijk jacht één voor één met zijn initialen worden gemerkt. Hetzelfde gebeurt met alle onderdelen van zijn jacht.
Enfin, ik zeg niet dat er geen gemotiveerde vrijwilligers rondlopen in Amerika, maar ik klaag aan dat het gewoonweg schrijnend is dat dit door vrijwilligers moet worden gedaan in the first place. In Europa is dit -weliswaar in mindere mate- ook het geval.

Nu verloor ik mogelijk de Vierde Wereld uit het oog, maar laat de conclusie van dit verhaal niet zijn dat we eerst die vierde wereld en dan de derde moeten aanpakken. Het zal een beetje hand in hand moeten gebeuren, hopelijk gepaard gaand met een mentaliteitsverandering van de grote massa.