Rilatine: helpt het nu of helpt het nu niet?

[Valerie De Cock]

Dat een kind met ADHD een probleem vormt voor zijn omgeving, kan ik best begrijpen maar waar leg je hier de grens. Soms vraag ik me af of het allemaal niet met het karakter te maken heeft, of met de aard van het beestje zoals ze zeggen. Het is toch dikwijls zo, dat drukke ouders drukke kinderen hebben.

De laatste tijd moet er aan alles een naam gegeven worden terwijl vroeger alles gewoon zijn gangetje ging. Alle kinderen moeten precies aan dezelfde normen voldoen, terwijl iedereen toch verschillend is. Er zou terug meer respect moeten komen voor ieder zijn eigenheid, vind ik.

Met de moderne technieken en de testen die nu worden uitgevoerd, wordt iedereen precies in een bepaald hokje geduwd. Ik wil niet zeggen dat er geen kinderen met ADHD zullen zijn, maar tegenwoordig is men al snel geneigd om overal een stempel op te drukken. Zoals in het artikel staat, gaan ouders met hun kind naar de dokter en die kleeft er het ekiket ADHD op. OK als het inderdaad ADHD is, maar waar trek je de grens. Welke belasting moet het voor het kind zijn om te horen dat er iets mis met je is.

Het is te begrijpen dat ouders het beste willen voor hun kind en het laten onderzoeken maar alles gebeurd tegenwoordig zo uit routine (ook het voorschijven van medicatie) dat je best op verschillende plaatsen te rade gaat.

[wim leenaerts]

Welke belasting moet het voor het kind zijn om te horen dat er iets mis met je is.

Of wat een opluchting om eindelijk te weten wat er aan de hand is? Die kinderen zien ook wel dat er iets mis is met hen, dat geeft volgens mij ook een groot gevoel van onzekerheid. Het is volgens mij een opluchting om dan eindelijk te weten te komen dat je een 'ziekte' hebt, want ik weet niet waar die uitspraak in het artikel vandaan komt, maar ik dacht toch echt wel dat al bewezen was dat ADHD een neurologische aandoening was.
(Gezien bij biologie vorig jaar: het deel in de hersenen dat belangrijke van onbelangrijke prikkels onderscheidt (geluid, licht, emotie, indrukken enz.) functioneert niet goed. Mensen met ADHD krijgen 10x meer prikkels te verwerken dan 'normale' mensen en kunnen zich daardoor niet concentreren en weten niet waar ze eerst aandacht aan moeten schenken -> hyperactiviteit).
Het klopt dat tegenwoordig elk hyperactief of lastig king het etiket ADHD'er krijgt, maar zodra ze daarmee naar een dokter of psycholoog gaan kan die adhv een hele hoop criteria (DSM-IV criteria) - welke je bij Kaatje nog wel zal leren - wel een vrij acurate diagnose stellen.

[Lien Boogers]

Ik vind dat zolang de kinderen en hun omgeving (ouders, school) er zelf mee kunnen leven, rilatine overbodig is. Maar ik betwijfel dit ten zeerste. Ik denk dat het moeilijk ik is om adhd te behandelen zonder medicatie zeker in de lagere school en puberteit.

Een vroegere vriend van mij nam enkel rilatine tijdens de examens. Zijn ouders wisten niet dat hij de rilatine enkel innam tijdens de examens. Raar dat de ouders er niets van gemerkt hebben, normaak zou hij zich toch nog steeds hetzelfde moeten gedragen dan?
ADHD het blijft iets raar voor mij, ook al zijn er verschillende ADHD'ers in mijn omgeving.