Klimaatbeleid EU kost burger 3 euro per week

[Wouter]

3 euro is echt niet de moeite, mocht zelfs meer zijn, de psychologische grens van een briefje van 5 of 10 euro, no problem. het is nodig, simple as that, zelf als het al te laat is...

[Barst]

Orgineel gepost door Wouter

het is nodig, simple as that, zelf als het al te laat is...

Orgineel gepost door Wim

Eindelijk komt er wat schot in de zaak!
En dat voor maar 3 EUR per week!

Helemaal mee eens!
En eindelijk ook nog eens iets dat begint te lijken op een lange(re-)termijnvisie!

[wim leenaerts]

WWF: "Europa maakt slechte beurt"
Het doel om de uitstoot van broeikasgassen tegen 2020 met 20 procent te verminderen, tegenover de uitstoot in 1990, is niet ambitieus genoeg. Dat zegt natuurbehoudsorganisatie WWF in een reactie op het Europese klimaatpakket. Daarmee treedt WWF de milieuorganisatie Bond Beter Leefmilieu (WWF) bij.

30 procent
"De Commissie moet mikken op een reductie van 30 procent, wat in het verlengde ligt van wat beslist was op de Europese Raad van maart 2007", aldus WWF. "Een reductie van 30 procent is namelijk nodig om onder de gevaarlijke temperatuurstijging van 2 graden Celsius te blijven."

Zwak
"De Europese Commissie heeft een relatief zwak voorstel gedaan, en niet één enkel Europees land heeft meer ambitieuze doelstellingen gesteund, " zegt Sam Van den plas, klimaatspecialist van WWF-België.
WWF is wel blij met de doelstelling om 20 procent van de energievoorziening uit hernieuwbare bronnen te laten komen. "De Belgische overheden speelden echter een weinig constructieve rol in de ondersteuning van deze doelstelling en bepleitten een afgezwakte doelstelling bij de Europese Commissie", aldus WWF. "De Belgische leidersrol is op dit vlak ver te zoeken. In ons land is nog heel wat onbenut potentieel voor hernieuwbare energie aanwezig. Bovendien kunnen daarmee duizenden bijkomende jobs gecreëerd worden," zegt Van den plas. (belga/kh)

Bron: www.hln.be, 23/01/08

[Barst]

Europese meerwaarde


Het is natuurlijk niet wat we op dit moment willen horen. Naast de hollende prijzen, de dalende koopkracht en de crashende aandelen brengt de Europese Commissie de blijde boodschap dat haar klimaatbeleid ons voortaan drie euro per kop en per week gaat kosten. Zoveel is er nodig om tegen 2020 de CO2-emissie met 20 procent terug te dringen, onze afhankelijkheid van ingevoerde fossiele brandstoffen te verminderen en het aandeel van hernieuwbare energiebronnen met 20 procent te verhogen. Dat alles in een strategie om de opwarming van de aarde tegen te gaan en een duurzame economische groei mogelijk te maken.


Tegen het principe valt weinig in te brengen. Maar de toepassing van dit grootschalige plan is een complexe zaak. Qua impact op ons dagelijkse leven wordt ze al vergeleken met de invoering van de euro. Het debat erover drijft de spanningen tussen de lidstaten naar grote hoogten. Neem het voorbeeld van België: wij hebben te weinig zon voor zonne-energie, te weinig snelstromende rivieren voor waterkracht en te weinig plaats voor windmolens. Toch moeten we, als industriële vervuiler en als rijke lidstaat, ons deel van de inspanning leveren. Aangezien we van onze eigen politici mochten vernemen dat de kas al niet voldoende bevat voor hun eigen binnenlandse projecten, lijkt er alle reden tot somberheid.

Die redenering mogen we ons niet laten aanpraten. De invoering van het klimaatplan is misschien problematisch, maar het plan zelf komt er omdat er ons enorme uitdagingen wachten. Geen strategie hebben, wordt vele keren duurder. Als problemen onvermijdelijk zijn, dan is het een goede stelregel om ze meteen en doortastend aan te pakken. Dat bespoedigt oplossingen en het biedt wellicht voordelen, ook economische. Een pionier kan zijn duur betaalde voorsprong later tienvoudig terugverdienen. De inspanningen die de Europese Commissie voorstelt zijn geen uitgaven, maar investeringen.

Daarnaast is de Europese dimensie belangrijk. De Unie met haar 27 leden is vaak en terecht aan kritiek onderhevig: log, inefficiënt, dirigistisch, ver van de burger. Met deze voorzet bewijst de EU haar meerwaarde. Geen enkele lidstaat, ook niet de grootste, kan alleen een rol spelen in deze kwestie. Als we het in debatten tussen staten eens zouden moeten worden over de verdeling van lusten en lasten, kwamen we nooit een stap verder. Als de Unie niet bestond, zouden we ze dus bij deze gelegenheid moeten uitvinden.

Als kleine lidstaat, met een roeping tot innovatie en hoge toegevoegde waarde, kunnen we bij dit plan garen spinnen. Dat vereist dan wel dat we grootser en meeslepender leren denken dan het uitdelen van cheques als de stookolieprijzen stijgen en het heropenen van vervuilende hoogovens als de vraag naar staal opveert. Politici die het lef hebben om daarvoor op te komen, moeten de volgende verkiezingen niet vrezen.


DS, 24-01-2008 (Bart Sturtewagen)