Deze film is echt aan te raden en het laat zien hoe erg pesten kan zijn voor jongeren die 'anders' zijn maar niet minderwaardig zijn ten op zichte van een ander persoon.

Het laat ook zien waartoe pesten kan leiden (zelfmoord). Ik heb veel artikels over pesten en pestkoppen gelezen. In somige gevallen kun je zeggen dat de pestkop het slachtoffer is, MAAR dit is een laag cijfer en geld niet voor alle gevallen. In mijn mening zijn pestkoppen mensen die plezier uit andere personen moeten halen of ermeer kunnen uitlachen omdat ze zelf niets kunnen verzinnen.

Het einde van de film vond ik wil fantastisch in de kerk.

Ik heb Ben X al even geleden gezien, en was echt onder de indruk.
Er wordt een erg realistisch beeld geschetst naar mijn mening. De film laat zien hoe het moet voelen om zwaar gepest te worden, gewoon omdat je niet bent zoals de rest. Het laat ook zien wat het eventuele gevolg kan zijn voor iemand die zo zwaar onder vuur ligt. Pesten kan leiden tot zelfmoordpogingen bij de gespeste. Ook al lijkt het voor de pester eerder een soort van onschuldig plagen.
De film is misschien een goed lesje om pesters te laten zien wat voor gevolgen hun gedrag kan hebben?

Ik kende het verhaal omdat ik het boek al eens had gelezen. Ik keek er eerst wat tegenop om de film te zien. Ik kreeg direct mijn ongelijk, de film was prachtig. Voornamelijk hoe ze de scènes vanuit het computerspel in de film hebben kunnen verwerken. Prachtig gedaan! Ze lieten het karakter uit het computerspel, ondanks de vele beperkingen qua beweging, sterk overeenkomen met Ben.

De film is niet enkel een leuke kijkfilm maar hopelijk trekt het ook de ogen van mensen open op het vlak van pesten en openstaan voor andere mensen. Via deze film wordt eigenlijk zeer goed verwoord dat simpele dingen voor een autist zeer anders overkomen. Dit komt beter via de film naar voor dan via het boek maar ze laten één zaak uit het boek in de film, spijtig genoeg, 'wegvallen' (je ziet het in de film wel maar als je niet weet wat Ben doet, valt het niet op). Wanneer ben krampachtig naar school loopt zie je hem heel zachtjes met zijn hoofd knikken => hij telt zijn voetstappen. Een niet onbelangrijk gegeven: structuur houden, stabiliteit, altijd alles op hetzelfde moment, ... Daar ligt ook vaak de moeilijkheid bij het omgaan met autistische mensen omdat je mee moet leren leven op hun maat.

Nadat ik het boek had gelezen, wou ik absoluut de film zien. Tweemaal heb ik de film gezien (waarvan eenmaal met het school).
Echt een mooie film met een hoog inlevingsvermogen. Je ziet hoe een autistisch iemand de dingen ziet, de dingen voelt en ervaart, enz. Ik vind het erg dat hij zo gepest wordt en dat de rest geen respect voor hem toont omdat hij wat anders is. Gelukkig is er Scarlite (zijn denkbeeldige vriendin) die hem door het harde leven probeert te sleuren.
Er werd soms letterlijk geciteerd uit het boek, zodat ik het verhaal goed kon volgen, ik wist dus eigenlijk al wat er ging gebeuren, maar toch was het nog aangrijpend.