De verschillende antwoorden laten zien dat je dit verhaal van twee kanten kan bekijken.

Aan de ene kant is het natuurlijk onaanvaardbaar dat een moeder de opdracht geeft aan haar driejarig kind om dingen te stelen. De opvoedkundige opdracht van de ouders bestaat uit het aanleren van moreel gedrag en regels. Ik vrees dat de kinderen geen besef hebben van wat goed of fout is als je als ouder je kind de opdracht geeft om te stelen. Dit kan dus een grote invloed hebben voor de kinderen op latere leeftijd.

Aan de andere kant heb ik al een aantal keren gelezen dat men de moeder niet zo vlug mag veroordelen omdat men de omstandigheden niet kent.
Ik ga deels akkoord met de mening van deze mensen. Er wordt aangehaald dat indien de moeder leeft in armoede, dit een verzachtende omstandigheid zou zijn. Hier ga ik toch niet volledig mee akkoord. Het is inderdaad zo dat mensen in armoede het beste willen voor hun kinderen. Ze hebben de mogelijkheden niet om cadeautjes te kopen voor hun kinderen. Maar ik vind niet dat een moeder dan hun kinderen moet aanzetten tot het stelen van cadeautjes.

Goede opvoeding moet ik zeggen!

Ik begrijp niet wat er in dat hoofd van die moeder moet afspelen, haar kinderen eventjes dwingen om speelgoed te stelen, en vooral onopmerkbaar, proficiat! Goed Bezig! Wat gaan die kinderen later doen?