'Tandtengeknars'

[Barst]

Oud-stafhouder: "Sfeer van onderlinge welwillendheid heerst op Brusselse rechtbank"


"Een doofpotoperatie", heette het meteen. Maar is de heisa rond rechter Francine De Tandt niet buiten proportie? Carl Bevernage, oud-stafhouder en advocaat, snijdt in Knack de affaire op maat.


Bevernage: "De lening van De Tandt - als die informatie tenminste klopt - vind ik het allerdelicaatste aan de hele zaak.""De zaak-De Tandt is een dossier van secundair belang, maar de voorbije dagen wekte ze de indruk dat het Brusselse gerecht helemaal verrot is en compleet hervormd zou moeten worden. Maar het is niet verrot, en het hoeft ook niet van vooraf aan hervormd worden. Ik ben geen paleisrat, maar ik heb niet de indruk dat er fundamenteel vreselijke dingen zijn gebeurd", meent de Brusselse advocaat en oud-stafhouder Carl Bevernage, die ook acht jaar actief was bij de Hoge Raad voor de Justitie.


De Tandt te dienstbaar

"Het leek wel alsof de hel zou losbarsten. Kranten en tijdschriften berichtten over de ergst denkbare vormen van beïnvloeding, vanuit de ene of de andere hoek. Ik kan me vergissen, maar ik gelóóf het niet. Ondertussen is immers gebleken dat er tijdens de bewuste huiszoeking bij advocaat Robert Peeters in 2004 geen ontwerpvonnis van Francine De Tandt is gevonden, maar een formulier om een eenzijdig verzoekschrift (waarbij de rechtbank uitspraak doet over een geschil zonder daarbij de andere partij in het conflict te horen, tenzij derdenverzet volgt, nvdr) in te dienen, in het handschrift van De Tandt. De Tandt is too forthcoming, ze is veel te dienstbaar. Ze zou partijen zelfs opbellen om preciseringen te vragen over een gepleite zaak zodat ze de debatten niet hoeft te heropenen en sneller een uitspraak kan doen.'


Is ze dan niet chanteerbaar door de hoge schulden die ze heeft, zoals sommigen beweren?

Carl Bevernage: De lening van De Tandt - als die informatie tenminste klopt - vind ik het allerdelicaatste aan de hele zaak. De Tandt, of haar broer, heeft een lening aanvaard van een toenmalige consulaire rechter van de rechtbank van koophandel. Ik vind het op zichzelf al vrij onbegrijpelijk dat De Tandt in deze zaak de 'gave des onderscheids' niet heeft gehad. Als bovendien zou blijken dat deze verhouding tot de consulaire rechter in het verleden ook haar beoordelingen zou hebben beïnvloed, en dat die persoon daar directe of indirecte belangen bij zou hebben gehad, dan zou dat verwerpelijk zijn. Maar tot nu toe zijn daar geen aanwijzingen voor gevonden.


Waarom is De Tandt eigenlijk ooit benoemd tot voorzitter van de rechtbank van koophandel?

Bevernage: Het fundamentele probleem van de Brusselse rechtbank is dat er een sfeer van 'onderlinge welwillendheid' heerst, waarbij al dan niet uitdrukkelijk wordt afgesproken wie de mandaatfuncties zal uitoefenen, gelet ook op het noodzakelijke taalevenwicht. Daardoor ontstaat een carrousel tussen de Nederlands- en de Franstalige magistraten aan het hoofd van de Brusselse rechtbanken, hoven, parketten en parketten-generaal, met bovendien een zogeheten links-rechtsverdeling. Op het moment dat er een voorzitster moest worden aangesteld bij de rechtbank van koophandel, was De Tandt de enige kandidaat. Als de timing niet goed uitkomt, heb je niet altijd de beste man of vrouw op de juiste plaats.


Blog HLN, 25/08/09 (belga/odbs)

[Barst]

De dubbele Fortis-kronkel van rechter Francine De Tandt


BRUSSEL - Handelsrechter Francine De Tandt herriep bij Fortis een beschikking na externe druk.


Francine De Tandt, de belaagde voorzitster van de rechtbank van koophandel van Brussel, had in het dossier-Fortis moeite om te weerstaan aan druk, zo blijkt. Het gevolg van die houding was dat een mondeling toegestane beschikking op eenzijdig verzoekschrift abrupt door haar herroepen werd. Dat zou gebeurd zijn nadat advocaten van Fortis haar onder druk hadden gezet.

De zaak gaat terug tot de machtsstrijd tussen Georges Ugeux, de kandidaat-voorzitter van Fortis, en Fortis-kandidaat Etienne Davignon. Fortis liet niet toe dat minderheidsaandeelhouders van hun amenderingsrecht gebruik maakten om een alternatieve bestuurderslijst ter stemming te leggen, naast de Fortis-lijst die getrokken werd door Davignon.

Toen Fortis op de buitengewone aandeelhoudersvergadering van 2december het amenderingsrecht 's ochtends niet toestond, trokken advocaten van minderheidsaandeelhouders naar De Tandt om op eenzijdig verzoekschrift de toepassing van het amenderingsrecht en dus het voorleggen ter stemming van een alternatieve bestuurderslijst te bekomen. De Tandt stond de beschikking toe, maar nog voor de zegevierende advocaten terug op de Heizel waren, kregen ze een telefoon dat De Tandt haar beschikking niet op papier zou zetten, maar introk. Volgens betrokkenen hadden advocaten van Fortis, die lucht hadden gekregen van de tegenzet, De Tandt onder druk gezet om de beschikking te annuleren.

De zaak met de beschikking is interessant omdat ze lijkt aan te geven dat rechter De Tandt het moeilijk had om aan grote druk te weerstaan. Toen De Tandt begin december in kort geding het Fortis-vonnis velde dat via een kronkelredenering bepaalde dat de ontmanteling van Fortis niet aan de aandeelhouders moest worden voorgelegd, circuleerde het verhaal dat de beslissing die De Tandt aan de griffie afleverde om te laten uittikken, anders was dan de uitspraak die ze enkele dagen later deed.

Het is niet duidelijk of het die kwestie is die mee onderzocht wordt in verband met De Tandt en Fortis. De krant De Tijd meldde dat in de zaak-De Tandt ook haar Fortis-vonnis onderzocht wordt. De redenering in het vonnis-De Tandt stelde dat de corporate governance-code van Fortis, die bepaalde dat de ontmanteling door de aandeelhouders moest worden goedgekeurd, niet toegepast moest worden omdat de raad van bestuur die code (die statutair verankerd was) toch kon wijzigen. Raadsheer Paul Blondeel van het hof van beroep volgde die kronkel niet en eiste de toepassing van de statutaire corporate governance code.


DS, 31-08-2009 (pdd)