Frankrijk experimenteert met anonieme sollicitaties

[wim leenaerts]

Ik weet niet of dit wel zo evident is.
Sommige beroepen passen gewoonweg beter bij bepaalde mensen, waardoor het evident is dat er een voorkeur gaat naar de persoon die het meest bekwaam lijkt voor de job.

Maar uit de naam en het adres kan toch niets afleiden over de bekwaamheid van iemand en de gepastheid voor de job? Daar zit er geen probleem volgens mij hoor.

Toch vrees ik dat deze werkwijze in de praktijk niet effectief zal zijn. Een werkgever gaat namelijk nooit iemand in dienst nemen, vooraleer hij deze persoon even gezien en gesproken heeft.

Dat klopt, maar op deze manier worden ze toch al uitgenodigd voor een gesprek, terwijl voor deze maatregel hun brief bij het lezen van hun naam rechtstreeks in de vuilbak belandde. In het gesprek kunnen ze dan misschien de werkgever toch overtuigen om hen aan te nemen, o.a. door te laten zien dat ze de taal goed beheersen en dat ze helemaal niet zo 'krapuleus' en 'marginaal' zijn als sommige werkgevers schijnen te denken.

Ik ben volledig voorstander van dit systeem!

[Lien.Kennis]

Hoewel ik erg voor het idee te vinden ben, ben ik bang dat anoniem solliciteren enkel uitstel van executie is.
'Allochtonen' die anders niet uitgenodigd werden voor een gesprek door hun (exotisch klinkende) naam, geraken dan wel misschien een stapje verder. Maar ze zullen waarschijnlijk toch afgewezen worden na dat gesprek door diezelfde vooringenomen werkgevers omwille van hun huidskleur of andere (onterechte) redenen.
Mensen zouden moeten aangenomen worden voor wat ze kunnen, voor hun competenties. Origine en huidskleur zouden geen belang mogen hebben. Jammer genoeg gebeurt dit steeds weer, maar anoniem solliciteren gaat daar niets aan veranderen, daarvoor is er een verandering van de mentaliteit nodig.