Ik vind het moeilijk om hier over te oordelen. We kennen er immers zo bitterweinig van zonder ervaring als ouder of onderzoeker of...
En kunnen ons enkel op onze ervaringen als kind/jongere baseren.
Mij lijkt de link met het verleden interessant en relevant, maar omdat de gehele opvoeding daar anders was, lijkt het mij moeilijk om daar conclusies uit te trekken. Jongeren werden véél stricter opgevoed. Agressie werd vaak écht niet geduld en de jongeren durfden ook niet in opstand komen, omdat ze van jongsaf aan 'klein' werden gehouden.
Met de verschuiving van de opvoeding naar een iets vrijere opvoeding, komen de jongeren sneller in opstand. Wanneer de ouder(s) de controle verliezen en dan over gaan tot geweld, leidt dit naar mijn idee enkel tot frustratie bij de jongere en frustratie leidt tot agressie. Die men deze dagen ook veel meer durft uiten dan vroeger.

Ik vind dit ook een heel logisch resultaat. Er zijn zoveel meer manieren om conflicten op te lossen en dat moeten kinderen ook leren. Zien slagen of voelen slagen zorgt er ook voor dat die kinderen ook zelf sneller zouden slagen. Dus voor agressie. Maar er is volgens mij een verschil tussen slagen en tikken.

Waar die grens ligt is inderdaad erg vaag. Maar voor mij is een tik de reflexmatige reactie als een kind iets fout doet. Bv. een kindje komt met zijn handje heel dicht bij een heet vuur, dan heb je toch de reflex om even een 'tits' te geven op zijn handje. Op die manier vind ik het raar dat een lichte tik dan ook voor meer agressie zou zorgen. Pedagogen en kinderpsychologen geven overigens aan dat zo'n 'tits' niet veel kwaad kan.

Maar inderdaad, waar hebben de mensen van dit artikel de grens getrokken tussen slagen en tikken. Als die tikken op slagen gaan lijken, kan ik verstaan dat kinderen hiervan ook sneller de neiging gaan krijgen om te slaan.