Opvoeden in Europa: Duitsland

[wim leenaerts]

Andere critici van Bueb zoeken de oorzaak van de opvoedkundige malaise dieper. Zij wijzen op het pedagogische klimaat in Duitsland. „De liefde voor kinderen is teloorgegaan”, zegt de gerenommeerde gezinstherapeut Wolfgang Bergmann. „Eigenlijk kunnen kinderen ons niets schelen. Ze verstoren onze zelfontplooiing, onze ambities en onze alledaagse rituelen.”

Het gezin is een geïsoleerd en kwetsbaar systeem geworden, meent Bergmann. Ouders projecteren hun verlangen naar vastigheid op het kind. Ze verwachten van het kind dat het uitstraalt wat een fijn gezinnetje ze vormen. „Let maar eens in een restaurant op jonge ouders met een kind. Ze zijn voortdurend met het kind bezig en kijken elkaar geen moment aan.”

Kinderen bezwijken onder de druk die ouders in hun vertwijfeling op hen uitoefenen. Daar komen de gedragsstoornissen vandaan. „En dan rennen de ouders naar de therapeut en vragen hem of het agressieve gedrag van hun kind en de slechte cijfers die het op school haalt, misschien iets met diens hoge begaafdheid te maken hebben.”

Die onzekerheid van ouders en hun onvermogen hun kinderen met geduld en liefde tegemoet te treden leidt volgens Bergmann tot het verlangen naar discipline, controle en straf. Daarin worden ze gesterkt door het razend populaire televisieprogramma ’Super Nanny’, waarin pedagoge Katharina Saalfrank ouders uitlegt dat straf en repressie nuttige middelen zijn.

Deze vrouw slaat volgens mij de nagel op de kop.
Als ik kijk naar mijn drukste en moeilijkste leerlingen dan kan ik hun thuissituatie meestal wel voorspellen. Ouders met een drukke baan, kinderen die na school nog 3u alleen thuiszitten omdat de mama en de papa nog niet thuis zijn enz.
De lastigste leerling die ik gehad heb in de 3 jaar dat ik nu lesgeef, was kind van gescheiden ouders. De vader was nooit thuis en in het weekend ging hij naar zijn moeder. Daar moest hij op vrijdagavond en zondagavond 3 uur voor rijden en als hij dan bij zijn moeder was moest hij zich in haar broodjeszaak weten bezig te houden.
Als je thuis geen aandacht krijgt, ga je dat op andere plaatsen en vaak op de verkeerde manier zoeken.