Watjes!

[toon.peeters]

We blijven inderdaad steeds langer en langer in ons oude vertrouwde huisje wonen. Ik denk dat dit niet alleen komt door het feit dat het oud en vertrouwd is, ik denk dat we het onszelf gewoon makkelijk maken.
De jongvolwassenen waaronder ik zijn steeds maar op zoek naar manieren om het onszelf zo makkelijk mogelijk te maken en er zo weinig mogelijk voor te hoeven doen. Waarom blijf je anders thuis wonen tot je 30ste verjaardag.

Als men het argument aanhaalt dat onze consumptiemaatschappij ons niet de mogelijkheid geeft om alleen te gaan wonen ga ik hier deels mee akkoord. Maar was die consumptiemaatschappij al geen 30 jaar eerder aanwezig? En toch hield dit onze ouders niet tegen om hun vleugels te spreiden en op zoek te gaan naar eigen geluk!

Het probleem van onze huidige maatschappij is dat iedereen wel iets wil veranderen. "Kijk maar naar onze politieke situatie" Maar als het té gecompliceerd wordt, hervallen we toch gewoon terug in onze oude gewoontes. In dit geval oost, west thuis best.

[wim.thiry]

kinderen die veel thuis rondhangen en amper tot niet weggaan zullen zo minder probleemsituaties van buitenaf tegenkomen. Ook in vreemde sociale kringen zichzelf hier en daar uit de brand trekken zal er minder/niet aan te pas komen. Belangrijke skills die een persoon nodig heeft, maar toch ook elders kan leren door bijvoorbeeld participatie in clubsporten of andere soortgelijke activiteiten. Als het naderhand echt over een kind gaat dat compleet niet buiten komt, zullen er toch wel enige sociale problemen optreden.

Of het kind (de jongere) daarom ook meteen een watje wordt?
NEEN, deze twee hebben absoluut geen verband.(!)

Terwijl er genoeg jongeren zijn met een stabiele opvoeding in de directe (thuis) omgeving, en daaruit alsook zeer stabiel, assertief & sterk uitkomen, zijn er evenzeer die jongeren die wekelijks getergd worden door pesterijen en vernedering zonder er ooit echt tegenin te kunnen/durven gaan.

omgevingen kunnen bijdragen tot karakter, maar zijn niet de uitsluitende factor ervan. (eeuwige discussie: opvoeding Vs. erfelijkheid)

=== === ===

Waar het aankomt op het feit dat veel jonge volwassenen langer onder het ouderlijk dak blijven wonen, is dat ook relatief.

Ik ken voorbeelden uit beide categorien. Zowel +25 jarigen die nog "thuis" wonen, als -20 jarigen die al zelfstandig (en/of in eigen gezin) het "huisje kindje job etc.." leven hebben.

belang: leefomstandigheden < persoonlijk karakter

[jurgen]

Mijn keuze staat er niet echt bij. Ik vind het wel een soort van probleem, maar ik vind niet dat mensen die erg lang thuis blijven wonen watjes zijn.

Ik vind het wel nadelig voor de ontwikkeling, de economie van het land.
Al de tijd dat je thuis woont sticht je geen gezin en koop je geen huis en al wat bij een gezin komt kijken, net deze dingen zijn broodnodig om de economie aan te zwengelen. Zonder gezin zijn er ook geen kinderen, met de huidige vergrijzing (die in de toekomst nog erger dreigt te worden) zijn kinderen wel erg belangrijk want deze moeten een goede opleiding krijgen om later onze bejaarden van hun maandelijks pensioen te kunnen voorzien.

En dan zijn er nog de persoonlijke gevolgen, iemand die thuis woont zou ik dan niet meteen als een watje omschrijven, maar hij leert wel op geen enkele manier verantwoordelijk nemen en zijn sociale contacten zijn er ongetwijfeld ook door beknot. En zijn dat, om op het financiële terug te komen, ook niet net belangrijke aspecten in het bedrijfsleven?

[Ian.Sourdeau]

Ik denk dat het niet echt te maken heeft met "watjes" maar dat men tegenwoordig veel meer vrijheden heeft. Vroeger om "vrij" te zijn moest je het huis uit, en daarvoor moest men trouwen.

Nu is het allemaal niet meer zo strikt.. en daarom blijven we langer onder mama's vleugels... Daarom zijn we toch geen watjes?

Wat er ook mee te maken heeft, dat we er financieel minder voor staan. Daarom blijven we liever iets langer thuis wonen tot ons spaarpotje wat is aangedikt...

[Buts Tim]

Ik vind ook niet dat mensen die langer thuis wonen 'watjes' zijn.
Het is een gewoonte aan het worden.
Het wordt gewoon financieel niet toegestaan dat jongeren alleen gaan wonen.
De bouwgronden zijn de laatste jaren enorm gestegen in prijs, evenals de huizen, appartementen, etc.

Wij blijven ook langere thuis wonen omdat we langer studeren. Doordat onze maatschappij vraagt om geschoolde arbeiders.
Vroeger begonnen de mensen al te werken van hun 18 jaar of jonger. Vandaag de dag ligt deze leeftijd een paar jaar hoger.
Maar stel dat we nu pas op een leeftijd van 24 jaar gaan werken, dan is dat 6 jaar later dan voordien. Dat is 6 jaar dat we niet op de arbeidsmarkt zijn, en dus geen loon krijgen.

Dat in combinatie met de stijgende prijzen maakt het voor jongeren veel moeilijker om alleen te gaan wonen. En dus is de oplossing om langer thuis te blijven wonen.

[wim leenaerts]

Hoe minder huizen er gezet worden, hoe meer natuur er vrij blijft en hoe beter voor het milieu.
Hoe langer jongeren thuis blijven wonen, hoe beter ze kunnen sparen en hoe beter ze hun huis zullen kunnen isoleren wat ook weer beter is voor het milieu.
Ik heb geen probleem met deze evolutie, het milieu kan er maar profijt van hebben

[Kenny]

Orgineel gepost door jurgen

En dan zijn er nog de persoonlijke gevolgen, iemand die thuis woont zou ik dan niet meteen als een watje omschrijven, maar hij leert wel op geen enkele manier verantwoordelijk nemen en zijn sociale contacten zijn er ongetwijfeld ook door beknot. En zijn dat, om op het financiële terug te komen, ook niet net belangrijke aspecten in het bedrijfsleven?

Dit slaat werkelijk _nergens_ op. Care to elaborate?

[jurgen]

Orgineel gepost door Kenny

Dit slaat werkelijk _nergens_ op. Care to elaborate?

Welke delen vind jij op niets slaan?
Ik heb het over drie verschillende zaken in mijn post.

1) Iemand die thuis woont leert geen verantwoordelijkheid nemen, alleszins veel minder dan iemand die op zichzelf woont en zijn rekeningen moet betalen, naar de winkel gaan, zijn huishouden moet regelen, etc. Dit wordt bij velen die nog thuis wonen door "de mama" gedaan.

2) Zijn/haar sociale contacten worden beknot. Van dit wil ik nog wel aannemen dat dit niet noodzakelijk zo hoeft te zijn. Echter stichten personen die lang thuis wonen gemiddeld wel veel later een gezin, en al wat daarbij komt kijken zijn eveneens sociale contacten.

3) Zowel verantwoordelijkheid als het kunnen aanknopen van sociale contacten zijn belangrijk bij zowat elke job die je doet. Dat dit dus belangrijke kwaliteiten zijn valt volgens mij niet te ontkennen.


Als je andere redenen weet waarom wat ik typ onzin is, dan hoor ik die natuurlijk heel graag, leer ik ook nog wat bij.

[AVO]

Iemand die thuis woont leert geen verantwoordelijkheid nemen.

Dus mensen die alleen gaan wonen nemen per definitie wél hun verantwoordelijkheid? Ik denk hierbij aan achterstallige rekeningen, rommelig huishouden, tuin die niet onderhouden wordt enzoverder, je begrijpt wel wat ik bedoel

Pas op, jouw uitspraken beantwoorden wel aan de situaties die in het geposte artikel beschreven zijn, maar de schrijver beschrijft de ergste gevallen en scheert deze mensen over 1 kam nl. dat het allemaal "luieriken, materialisten en gemakzuchtigen" zijn. Humoristisch is het wel.

Problematisch is het zeker niet. Btw, een mens mag toch nog altijd zelf kiezen waar die gaat wonen?

Zolang je gaat werken en belastingen betaalt is er economisch ook helemaal geen probleem. Tenzij er rampscenario's uitbreken dat grote meerderheden dit gaan toepassen ( heel hun leven thuis blijven wonen) maar dat is niet realistisch, gelukkig maar

[jurgen]

Orgineel gepost door AVO

Dus mensen die alleen gaan wonen nemen per definitie wél hun verantwoordelijkheid? Ik denk hierbij aan achterstallige rekeningen, rommelig huishouden, tuin die niet onderhouden wordt enzoverder, je begrijpt wel wat ik bedoel

Ik begrijp wat je bedoelt en hier heb je ook gelijk in, maar in dat geval zal het alleen wonen niet lang duren, of men belandt al snel in de zelfkant van de maatschappij. Strikt genomen zal zo iemand ook niet lang alleen wonen, als het zo erg is als jij beschrijft zal die, indien mogelijk, snel terug naar huis terugkeren me dunkt.

Zolang je gaat werken en belastingen betaalt is er economisch ook helemaal geen probleem. Tenzij er rampscenario's uitbreken dat grote meerderheden dit gaan toepassen ( heel hun leven thuis blijven wonen) maar dat is niet realistisch, gelukkig maar.

In Italië gebeurt dit wel op redelijk grote schaal, daar is er in het parlement al verscheidene keren over gedebateerd.
Zie ook dit artikel: http://www.parool.nl/parool/nl/225/B...eren-beu.dhtml

[Kenny]

Orgineel gepost door jurgen

1) Iemand die thuis woont leert geen verantwoordelijkheid nemen, alleszins veel minder dan iemand die op zichzelf woont en zijn rekeningen moet betalen, naar de winkel gaan, zijn huishouden moet regelen, etc. Dit wordt bij velen die nog thuis wonen door "de mama" gedaan.

Iemand die thuis woont kan toch net even goed naar de winkel gaan, zijn huishouden regelen en zijn rekeningen betalen?! Of denk jij dat bij de meesten de mama nog naar de winkel gaat om een stel nieuwe broeken te kopen?

Orgineel gepost door jurgen

2) Zijn/haar sociale contacten worden beknot. Van dit wil ik nog wel aannemen dat dit niet noodzakelijk zo hoeft te zijn. Echter stichten personen die lang thuis wonen gemiddeld wel veel later een gezin, en al wat daarbij komt kijken zijn eveneens sociale contacten.

Laat er geen twijfel over bestaan: een gezin en dan vooral kinderen zijn veeleer een beperking op je sociale leven dan een verrijking.

Net omdat je nog thuis woont, heb je veel meer tijd om uit te gaan. Er is ook veel meer tijd om je te engageren in verschillende organisaties... en daarmee kom ik tegelijk ook terug op jouw eerste punt: ook die dingen vragen verantwoordelijkheid.

Of denk jij dat als je bv. teamverantwoordelijke bent in één of ander vrijwilligersorganisatie je je werk niet moet doen omdat je nog thuis woont? Net wel!

3) Zowel verantwoordelijkheid als het kunnen aanknopen van sociale contacten zijn belangrijk bij zowat elke job die je doet. Dat dit dus belangrijke kwaliteiten zijn valt volgens mij niet te ontkennen.

En dat is wellicht nog het meest waanzinnige aan jouw post: je kan wel degelijk een job hebben en tegelijk ook nog thuis wonen. En ik zou met de beste wil van de wereld niet kunnen inzien waarom je dan je werk slechter zou uitvoeren dan dat je alleen woont.


Om even te reageren op het artikel:
Het is te begrijpen dat meneer Van den Boogaard zich maar moeilijk kan inleven in het leven van een pas afgestudeerde. Hij heeftt er immers al een lange en succesvolle carierre opzitten bij een advocatenkantoor en als schrijver.

Probeer maar eens een lening vast te krijgen om een huis te kopen als je nog geen vast werk hebt. Geen sinecure, zelfs al ben je met twee.

Als je niet van plan bent om ~1500 euro per maand af te betalen tot je 50e, zit er weinig anders op dan thuisblijven en wat sparen. Dan heb je bv. ook nog wat reserve om af en toe eens op reis te gaan. Of om een smartphone te kopen.

Mensen genieten liever eerst nog wat nadat ze hun 21-jarige schoolcarriere hebben afgesloten. Vroeger kon men niet vroeg genoeg beginnen aan huisje-tuintje-kindje. Nu niet meer. Of het vroeger dan allemaal zo zaligmakend was zoals de schrijver doet uitschijnen, daar heb ik serieus mijn twijfels bij.

Al moet ik zeggen dat ik stikjaloers ben dat ik niet op mijn 18e naar Montpellier ben gaan studeren. Enkele reis nog wel. Wow.

[Niel.OpdeBeeck]

Het negatieve beeld dat de schrijver schetst over de luie saaie nestklevers, raakt mij zelf persoonlijk, bijwonen sluit immers zelfstandigheid niet uit , bijwonen betekent evenzeer hulp bieden aan het gezin, moeder en vader's werk verlichten door bij te springen waar het nodig is. De sfeer die de schrijver omschrijft is zo negatief geladen over het feit dat vader een minares heeft en moeder steeds zit te chatten e.d. deze kijk is zeker geen standaard voor elk gezin . Er zijn gezinnen die wel eerlijk comunniceren en veilige nestwarmte bieden maar ook tegelijkertijd vrijheid en zelfstandigheid van de kinderen hoog in het vaandel dragen. Deze situaties zijn misschien eerder schaars , gezien de vele echtscheidingen maar ook hier zit er voor de nestklevers een opportuniteit in , zij hoeven zich niet halsoverkop in een relatie te storten om het huis te verlaten , zij krijgen een eerlijke kans om de juiste persoon te vinden, wat de zoveelste scheiding mogelijk kan voorkomen.

Conclusie NESTKLEVERS hoeven helemaal geen watjes te zijn!!!!