Het is al vaker aangehaald dat internet voor problemen zou kunnen zorgen. Is het niet net zoals bij een verslaving? Men biedt bijvoorbeeld een sigaret aan, en het is dan aan jou om te beslissen wat je ermee doet. Neem je er één of niet? Op het internet wordt men blootgesteld aan heel wat informatie. Ook hierbij zouden we moeten denken: “Wat doe ik met de aangeboden informatie? Neem ik ze in me op of laat ik het gewoon passeren? Pas ik mijn opvattingen en ideeën aan? Etc.”

Ik vind niet dat scholen, sportclubs of jeugdverenigingen zich hiermee zouden moeten bezighouden. Hoe kan je dat doen? Zoals hieronder al vermeld wordt, is het niet evident om anderen in te schatten op hun gedrag.

Ik sluit me aan bij de meesten van jullie: scholen inschakelen bij terrorismebestrijding vind ik een ontzettend slecht idee. Als je elke jongere die zich wat uitzonderlijk gedraagt of van gedrag verandert (en waarbij een gesprek geen effect heeft) bij de politie moet gaan melden zijn we echt wel erg stigmatiserend bezig. Bovendien stelt de minister deze maatregel niet alleen voor met betrekking tot scholen, maar ook tot jeugdbewegingen en dergelijke.
Op de duur ga je een soort van 'kliklijn' krijgen: die jongere gedraagt zich wat raar; telefoon naar de politie 'heb misschien een mogelijk toekomstige terrorist in mijn groep'. Dan is het vertrouwen van leerlingen in hun leerkrachten al snel zoek, wat net een tegendraads effect gaat hebben. Ik vind het gewoon een 'populistisch' idee van de minister.
Dit wil niet zeggen dat je als leerkracht, jeugdleider,... geen oor en oog moet zijn voor je leerlingen of leden. Integendeel zelfs, dit is een absolute basishouding voor elke persoon die met jongere werkt. Maar dat heeft niets met terrorisme te maken.

Ik denk dat ouders in de eerste plaats verantoordelijk moeten zijn. In sommige gezinnen wordt er echter niet zo veel of helemaal niet naar de kinderen gekeken. Het lijkt voor de meesten misschien een slecht idee dat scholen, sportclubs en/of jeugdbewegingen zich meer gaan verdiepen in het leven van hun leerlingen of leden. Ik vind het anders niet zo een slecht idee, mits een juiste wetgeving of regelementering. Leraren of jeugdleiders staan vaak dichter bij jongeren dan ouders. Misschien als je als leraar gezonde interesse toont naar de bezigheden en meningen van je leerlingen, dat je hen ook wel een beter gevoel kan geven. Het kan leerlingen het gevoel geven dat er toch iemand in hen geïnteresseerd is en met hen bezig is, wat hen gerust kan stellen of misschien zelfs kan tegenhouden om een misdaad te begaan. Leerlingen zullen misschien ook sneller met hun problemen naar hun leraar of trainer, die ze dan vertrouwen, gaan. Ik denk eigenlijk niet dat de minister het zo ziet, maar misschien kunnen scholen, jeugdbewegingen en sportclubs er samen met de minister over aan tafel zitten. Ik denk dat er wel iets kan worden uitgewerkt, waardoor we op een goede manier meer te weten kunnen komen over de jongeren die we begeleiden. Er is natuurlijk ook nog zo iets als privacy en beroeps- en ambtsgeheim en ik weet niet wat hierbinnen mogelijk is en wat niet.