Strijdlied van de tijgermoeder

[wim leenaerts]

zonder dat hun kinderen er grote trauma's aan overhouden

Het heeft er misschien niets mee te maken, maar als je kijkt naar de leden van de Chinese regering die hun bevolking onderdrukken, censuur tot in het absurde toepassen enz. is er in hun opvoeding volgens mij toch iets faliekant misgelopen...
Die kinderen zijn dan misschien wel voorbereid op de toekomst, maar ik heb persoonlijk enkele van mijn mooiste herinneringen aan mijn kindertijd en ik ben er zeker van dat die gebeurtenissen mij als mens gevormd hebben. Als je zo geen herinneringen hebt en in je kindertijd alleen maar moest presteren, kan het toch niet anders dan dat er later iets misloopt?

[Viky Op de Beeck]

Even voor de duidelijkheid. Het boek waar we het hier over hebben is NIET representatief voor alle Chinese gezinnen.

Sterker nog, deze tijgermoeder is een uitzondering. Ik leef namelijk sinds iets meer dan een jaar onder hetzelfde dak met een echte authentieke chinees. Yunlong Gao is de vriend van mijn zus en woont bij ons. Hij is naar België gekomen om hier te studeren.

We hebben het boek en ook Yunlong heeft het gelezen. Hij was zeer duidelijk. Deze vrouw is nog 100 keer strenger dan de echte Chinese ouders. Ze vertrekt misschien vanuit dezelfde gedachten, waarden en normen als het standaard Chinese gezin. Maar ze verdraaid ze, misbruikt ze, en voert ze veel extremer uit.

Mijn mening: dit boek is wel eens leuk en interessant om te lezen. Het zet je wel eens aan het denken. Misschien is het voor een stuk zelfs leerrijk. Haar voorbeeld volgen zou ik echter niet doen. Maar het is eigenlijk gewoon een persoonlijke mening, een persoonlijk levensverhaal van een Amerikaanse vrouw met Chinese roots.