Ik heb ook gemerkt dat leerlingen inderdaad liever les hebben van een leerkracht die zichzelf is dan één die een rol speelt. Ik had vorig jaar een klas voor 4 uur. En tijdens de eerste lessen kwam ik zeer zenuwachtig over waardoor ik zeker niet mezelf kon zijn en probeerde te werken zoals hun eigenlijke leerkracht. De leerlingen werkten die lessen echt niet mee. Toen ik de laatste 2 lessen meer wist te tonen tijdens de lessen en minder zenuwachtig was, kwamen er spontaan leerlingen naar me toe om te zeggen dat ze deze lessen prefereerden i.p.v. de anderen. Dit heb ik ook vorige stage nog eens mogen ervaren.

Waar ik wat aan twijfel is of de leerlingen, van uit het onderzoek, oprecht zijn in alles wat ze zeggen? Ik kan me inbeelden dat ik vroeger liever les kreeg van een leerkracht die ons iets meer vrijheid liet en minder bezig was met klasmanagement. Ik herinner me ook dat leerkrachten die te veel van hun vak wisten vaak afgeschilderd werden als ‘mensen zonder leven’.

Ik hoop dat het onderzoek klopt en dat de leerlingen dan ook op deze manier reageren tijdens de stages .

Ik vind het wel leuk om te lezen dat we geen Facebook-vriendjes hoeven te worden met onze leerlingen en dat we geen Chiroleiders moeten zijn maar échte leerkrachten. :-) Ik ben ook van mening dat er een duidelijke grens moet zijn tussen leerkracht en leerling maar dat de leerkracht wel open moet staan voor de leerlingen zonder daarbij 'familiair' te worden. Dat leerkrachten hun vak kennen is maar normaal zou je denken? Maar je krijgt soms wel een opdracht toegewezen (van de directie) waar je je niet in thuis voelt, dan kan ik wel begrijpen dat je onzeker overkomt.