![]() |
|
#1
|
|||
|
|||
Citaat:
Wat de staatsvorm is doet in wezen niet ter zake. Ik zie persoonlijk ook niet meteen iets in een president. Waarom een nieuwe functie creëren als een eerste minister die functie even goed kan vervullen. Die staatsvorm heeft dan ook niets (of vrij weinig) te maken met de eigenlijke problemen. Er kan geen regering gevormd worden omdat de Vlaamse en Franstalige bevolking blijkbaar andere zaken belangrijk vinden en bijgevolg andere dingen verwezenlijkt willen zien worden. In Wallonië wordt er over het algemeen links gestemd (de PS haalde bij de jongste verkiezingen een goeie 37%) en in Vlaanderen wordt er eerder rechts gestemd. Over vrijwel elk belangrijk thema (bv. asielbeleid, justitie, financiën) verschillen de landsdelen van mening, soms staan de meningen zelfs loodrecht tegenover elkaar. Op zich al genoeg problemen om in een 'normale' situatie voor ernstige moeilijkheden te zorgen. Echter zitten we ook nog met de genoemde staatshervorming. Als er een staatshervorming kan doorgevoerd worden waarbij de deelstaten zelf voor bepaalde bevoegdheden verantwoordelijk zijn, dan zijn die discussies voor een deel niet meer nodig, want men kan zelf beslissen hoe men dit wil aanpakken. Anderzijds is men ook verantwoordelijk voor het financiële aspect ervan, en aangezien Wallonië nog enkele miljarden extra wil uitgeven (terwijl overal in Europa zwaar bespaard (moet) worden) brengt dat onvermijdelijk negatieve financiële gevolgen mee voor Wallonië (idem voor Brussel). Met de huidige situatie hebben de Franstalige (policiti) in principe alles wat ze willen (nuja, dat ook niet, want ze vragen 500 miljoen voor Brussel en nog extra geld voor Wallonië). Met elke staatshervorming, hoe groot of hoe klein ze ook is, verliezen ze. Daarom wordt deze dan ook eensgezind afgeblokt sinds 2007, en daar slagen ze heel erg goed in. Niet in het minst omdat er onder Vlaamse partijen zoveel verdeeldheid is. Tenzij de Franstaligen ineens toegeven (wat niet erg waarschijnlijk is) of dat er aan Vlaamse kant op de buik gegaan wordt (lijkt me heel wat waarschijnlijker, dat is bijna traditie) kan hierover gewoonweg geen akkoord worden bereikt. Ik was vroeger niet zozeer voor een splitsing, dat hoeft van mij nu ook nog altijd niet noodzakelijk. Maar ik wil wel dat er orde op zaken gezet wordt. Zomaar geld uitgeven , tientallen jaren lang(o.a. 11 miljard aan transfers) zonder dat iemand weet waar het naartoe gaat, en dan met als resultaat dat men financieel bijna aan de grond zit en de werkloosheid hoge toppen scheert kan gewoonweg niet, zeker niet in deze tijden van crisis en economische problemen. Ik ben dan ook van mening dat een splitsing de enigste oplossing is, hoe sneller hoe beter. We kunnen er enkel maar nog meer op achteruit gaat in deze situatie, zowel Vlaanderen als Wallonië en Brussel. |
#2
|
|||
|
|||
Citaat:
Een groter bevoegdheidspakket naar de regio's en een het blootleggen van de transfers lijkt mij voorlopig voldoende om Wallonië de spreekwoordelijke trap onder zijn gat te geven. Brullen voor een Vlaamse onafhankelijkheid lijkt mij niet bevorderend (noch diplomatisch) voor de gesprekken rond de tafel, integendeel, het levert niets op want de Waalse partijen kruipen er van in hun schulp. Trouwens, als we het al onaanvaardbaar vinden om Brussel 500 miljoen euro te schenken in ruil voor onder meer de splitsing van BHV, wat gaat een Vlaamse onafhankelijkheid ons dan kosten? Nothing is for free, de wafelijzer- politiek is geen mythe en zal hierbij ook van kracht gaan. Splitsen tegen elke prijs is, zoals je wel weet, onverantwoord. Wil je Wallonië zo ver krijgen dat ze akkoord gaan met een splitsing, dan moet je wachten op een nieuwe brief van Jules Destrée aan de koning ![]()
__________________
Everybody is a genius. But if you judge a fish by its ability to climb a tree, it will live its whole life believing that it is stupid. A. Einstein |
#3
|
|||
|
|||
Citaat:
Ik ben het volledig met je eens. Vandaar dat ik ook aanhaalde (in het begin van mijn post) dat een splitsing van mij niet noodzakelijk hoeft. Ik ben er echter van overtuigd dat de Franstaligen een (grote) staatshervorming niet zullen aanvaarden. Ze zullen alles doen om dit zo lang mogelijk te vermijden en volgens mij hebben we die tijd niet (meer). Ik brul dan ook helemaal niet, daar houd ik niet van en is bovendien contraproductief. Citaat:
Dat is onaanvaardbaar omdat het Grondwettelijk Hof beslist heeft dat deze moét gesplitst worden. Echter wordt dit arrest gewoon genegeerd en dan wil men er nog geld en grond voor vragen ook. Vergelijk het met een rechter die beslist waar de scheidingslijn tussen de tuin van jou en je buurman ligt, maar dan ga je toch nog geld in ruil vragen zodat jij die uitspraak zou accepteren. De wafelijzerpolitiek was vroeger al schandalig, maar dat kon financieel nog oogluikend geaccepteerd worden. In tijden van globale economische crisis is dit echter op geen enkele manier goed te praten. Geld besteden aan de meest belachelijke zaken opdat iedereen toch maar exact hetzelfde krijgt vind ik te gek om los te lopen. |
#4
|
|||
|
|||
Ik volg jouw redenering maar ik zou graag hier een kleine kanttekening bij maken.
Citaat:
Het Arbitragehof (nu het GH) heeft het arrest uitgesproken vanwege de vastgestelde discriminatie en heeft als oplossing de splitsing van de kieskring aanbevolen, niet opgelegd. Het oplossen van dit probleem laat het Arbitragehof aan de politici over( wetgevende macht) om zo de scheiding der machten te respecteren. Natuurlijk is de splitsing van BHV de meest efficiënte ( en hopelijk streeft men hiernaar) maar het is onjuist dat men aan Vlaamse kant de indruk wekt dat de splitsing een automatisch gevolg moet zijn van het arrest.
__________________
Everybody is a genius. But if you judge a fish by its ability to climb a tree, it will live its whole life believing that it is stupid. A. Einstein |
#5
|
|||
|
|||
Citaat:
Bedankt voor deze aanvulling. Je haalt echter zelf terecht aan dat een splitsing van BHV het meest efficiënte is, dan hoop ik dat ze daar toch op blijven hameren. Elke andere oplossing zou waarschijnlijk met haken en ogen in elkaar hangen en de zaken zo mogelijk nog ingewikkelder maken, een akkoord à la Belge dus. |