Langs de éne kant is het erg voor die jonge dat hij wordt uitgewezen. Dit is een goed voorbeeld van wat er allemaal mis is met het asielbeleid en dat niet alleen in België en Nederland. Iemand die goed geïntegreerd is kan zomaar worden teruggestuurd terwijl er mensen zijn die het na tientallen jaren nog niet kunnen.

Langs de andere kant vind ik absoluut niet dat er nu ineens een uitzondering gemaakt moet worden, dat is een straatje zonder eind. Een aanpassing van de wetten dringt zich duidelijk wel op.

Allereerst vind ik het enorm erg voor Mauro. Ondertussen is hij volledig in Nederland geïntegreerd, wanneer ze hem gaan terugsturen zal hij zich opnieuw moeten integreren in Angola. Hij heeft een Nederlands pleeggezin en zij willen deze jongen adopteren maar mogen niet en dat maakt het allemaal zo gecompliceerd (zowel op emotioneel als juridisch vlak). Nederland is zijn thuisland geworden, in tegenstelling tot Angola. Ik vraag me zelfs af wat hij daar nog kan gaan doen, gezien hij ondertussen hier een familie en vriendenkring heeft opgebouwd. Ik denk ook niet dat Mauro een gevaar is voor de Nederlandse maatschappij, in tegenstelling tot criminelen en illegalen die veel langer in Nederland mogen blijven dan deze jongen.

Anderzijds begrijp ik ook dat de wet toegepast moet worden en dat er geen einde meer aan komt als er steeds uitzonderingen op worden gemaakt. De wet zou het beter, nadat iemand niet werd toegelaten, onmogelijk moeten maken om nog zovele jaren te blijven. Dan worden er niet zoveel mensen bij betrokken, denk maar aan de opgebouwde vriendenkring, de pleegfamilie, de school, ... Maar dit alles is natuurlijk veel makkelijker gezegd dan gedaan...