Di Rupo op weg naar de koning

[AVO]

Net dat vind ik een probleem: onze politici moeten ophouden met het kijken naar volgende verkiezingen.

In mijn ogen moeten politici juist wel naar de volgende verkiezingen kijken. Op voorwaarde natuurlijk dat er voldoende tijd tussen twee verkiezingen zit om plannen concreet uitgevoerd te krijgen.

Anders kan je evengoed verkiezingen afschaffen.

De traditionele partijen houden krampachtig vast aan de macht die ze verworven hebben, van op het lokaal niveau tot op het federaal niveau en daarbuiten. Dan denk ik bijvoorbeeld aan de oneerlijke zetelverdeling bij verkiezingen( methode D’hondt ,methode Imperiali,..), aan het professioneel begeleiden van de N-VA naar de exit en de “bedankt voor de bewezen diensten, nu hebben we u niet meer nodig” voor Groen!.

Elke partij die in het vaarwater komt van de traditionele partijen ( Socialisten, Liberalen en Christen-Democraten) zal met een spreekwoordelijk blauw oog terugkeren. Hoe ongelooflijk ondemocratisch zou het dan van die traditionele partijen zijn om doodleuk hun eigen programma uit te voeren en het programma van de winnende partijen links te laten liggen.

Daarom net is het belangrijk dat de mogelijke tripartite- regering rekening houdt met de volgende verkiezingen. Wanneer zij geen standpunten van de verkiezingsoverwinnaars overnemen is dat niet alleen democratie- onwaardig maar zullen deze partijen nog meer kiezers en geloofwaardigheid verliezen.

Door enkele standpunten over te nemen van de (momenteel) zweep- partijen N-VA en Groen! kan het herstel van hun kiezersaantal beginnen. Alsook het herstel van het vertrouwen in de politiek. De bevolking moet voelen dat ze gehoord worden.

[nic.andriessen]

Politici mogen, ja misschien zelfs moeten, inderdaad naar de verkiezingen kijken, maar op de juiste moment. "Wat hebben wij als regering verwezenlijkt? Hoeveel van datgene wat wij beloofd hebben is uitgevoerd en heeft een degelijk effect gehad? Wat kan ik hier als mijn partij verdedigen?" Maar ik vind dat er de dag van vandaag meer gedebatteerd wordt over: "Hoeveel van MIJN punten haal ik hier binnen?". Natuurlijk: dat is het spel van de formatie, maar daar mag gewoon de nadruk niet op liggen. Het is zo dat je geen zaken dient te slikken waar je absoluut niet voor te vinden bent. Maar net daar zit het probleem. Vroeger werden er problemen opgelost door compromissen te sluiten. Hoe langer hoe meer, merk ik dat politici veel minder bereid zijn om compromissen te sluiten. Er moet altijd voldoende in blijven van hun eigen punten. Dat werkt gewoon niet.