Onderzoek heeft uitgewezen dat de doodstraf tot drie keer duurder is voor de belastingbetaler dan een levenslange opsluiting.



Dat is net het probleem. De grens tussen schuld en onschuld is vaak zo flinterdun en onduidelijk dat er te vaak, te gauw de doodstraf wordt uitgesproken.

Onomkeerbare straffen zijn daarvoor niet verantwoord in mijn ogen. Een onschuldig persoon van het leven beroven is dramatisch, je kan de klok niet terugdraaien. De cijfers liegen er niet om, dit gebeurt vaker dan je denkt.
Trouwens, wanneer geef je iemand de doodstraf?

Een dader van een passionele moord( man betrapt vrouw met andere man), iemand die ontoerekeningsvatbaar is, iemand die slagen en verwondingen heeft toegediend met de dood als gevolg( hoewel dat laatste misschien niet de bedoeling was)…Hoe bewijs je dat iemand ‘opzettelijk’ iemand anders gedood heeft? Hoe ga je de doodstraf in de praktijk dus uitvoeren rekening houdend met de omstandigheden?



Daar ben ik het niet mee eens. Ik ben vriendelijk omdat ik vriendelijk bén, niet [b]omdat [b] ik vriendelijkheid terug verwacht. Ik heb niet zo’n hoge pet op van berekende mensen wiens houding afhankelijk is van wat het “hen opbrengt”.

Ik ben het niet volledig oneens met het principe “oog om oog, tand om tand”. In sommige situaties kan dit best wel een oplossing zijn maar dan heb ik het over vrij onschuldige handelingen. Op het niveau van gerechtigheid en gerechtelijke strafmaten hanteer ik dat principe liever niet.

__________________
Everybody is a genius.
But if you judge a fish by its ability to climb a tree,
it will live its whole life believing that it is stupid. A. Einstein