België land met de minste pesterijen op het werk

[Malou]

De eerste vraag die ik me stel bij het lezen van dit artikel is de volgende: Wat is pesten juist? Geeft niet iedereen een eigen betekenis aan het begrip 'pesten'? Voor de ene is één vervelende opmerking al een vorm van pesten terwijl voor de andere die grens veel verder ligt. Ik vind ook dat deze cijfers verbazend hoog liggen. Want iedereen die zegt dat hij gepest wordt heeft hier een slecht gevoel bij (of dit nu om kleine opmerkingen gaat of om lichamelijke 'toetakelingen'), en gaat dus waarschijnlijk elke morgen met tegenzin naar zijn werk.
Ik heb wel het vermoeden dat deze cijfers beïnvloed zijn door de media-aandacht die 'pesten op het werk' vorig jaar gekregen heeft, mensen gaan hierdoor harder nadenken over kleine plagerijen en gaan zichzelf al sneller als 'de gepeste' zien.
Dit onderzoek heeft voor mij dus twee kanten. Wat valt onder de noemer 'pesten'? Worden al die mensen wel echt gepest? MAAR het is natuurlijk het gevoel dat de mensen hebben dat telt...

[Belinda.Vandenbempt]

Wat leven we toch in een menslievend land als we kunnen zeggen dat 'slechts' (!!!) 38 % van de werknemers gepest worden op het werk. Niet dus. Gegarandeerd zal het cijfer nog hoger liggen. Als volwassene gepest worden, is erg, het moeten toegeven is dikwijls nog taboe. Diegenen die zich bezondigen zullen niet wakker liggen van het onderscheid tussen plagen en pesten. Volgens onderzoek is een van de grote verschillen eigenlijk dat plagen gebeurt met wederzijdse goedkeuring, er zit geen kwaad in, er kan eens om gelachen worden. Pesten gebeurt alleen maar met kwade bedoelingen. Het slachtoffer lijdt. De dader glorieert. Je moet niet slim zijn om in te zien dat dit ziekelijk gedrag is.

Allemaal goed en wel dat pesten meer en meer gemeld wordt, maar wat wordt er ondernomen om het tegen te gaan? Een werkgever - als hij zelf al niet de pester is - zit niet te wachten op verhalen van zijn werknemers over pesterijen op zijn werkvloer. Hij zit daar met de bedoeling zijn bedrijf draaiende te houden en winst te maken.

Achtendertig procent: dat betekent dat we al zeker weten dat minstens 3 (bijna 4) op de 10 werknemers met lood in de schoenen gaat werken. Het zijn mensen die vroeg of laat lichamelijke en/of psychische klachten gaan vertonen. Het gevolg is dat zij dus korte of lange tijd buiten strijd zullen zijn (ziekteverlof). Wanneer ze in de privésector tewerkgesteld zijn, dan wil dat zeggen dat ze hiermee het risico lopen hun job te verliezen. Een zieke werknemer is niet rendabel. Wat het gevolg zal zijn, mag ieder voor zich invullen, maar dat de toekomst van die mensen getekend zal zijn, daar valt niet aan te twijfelen. Het is trouwens niet alleen het directe slachtoffer dat de afgrond wordt ingeduwd, maar dikwijls wordt heel het gezin meegezogen.

We kunnen proberen oorzaken te achterhalen of verklaringen te vinden, maar daarmee is het probleem nog niet opgelost. Pesterijen beginnen al op zeer jonge leeftijd. Nieuwsberichten staan bol van verhalen over moegetergde jongeren. Je vindt het overal, in alle lagen van de bevolking. Vrederechters hebben hun handen vol met burenpesterijen. Waar zal dit eindigen? Heeft straks iedereen een wapen op zak om gelijk wie in de weg loopt omver te knallen?