Beter eenmaal de ware, dan tienmaal de foute - vind ik.

Ik denk dat de trend niet enkel te verklaren is door het verlies van normen en waarden of de verandering ervan.

Een belangrijk punt is volgens mij de positie van de vrouw. De vrouw is de laatste 50 jaar veel onafhankelijker geworden (gelukkig maar). Financieel hebben partners elkaar veel minder nodig. Daarvoor zullen ze niet meer samenblijven. Of dit een goede zaak is maak je natuurlijk voor jezelf uit. Je mag niet vergeten dat er vroeger ook ongelooflijk slechte huwelijken bestonden, waar één partner of beide partners niet gelukkig in waren. Dat is ook niet mijn ideaalbeeld van de liefde.

Ten tweede is het sociaal ook geen schande meer als je scheidt van elkaar. Je zal niet aan de schandpaal genageld worden door je dorpsgenoten. Je moet niet meer getrouwd blijven 'voor het zicht van de mensen'. Ook dit was vroeger een (verkeerde) reden om samen te blijven.

Ook het argument dat mensen sneller scheiden dan vroeger, omdat het zo makkelijk is, lijkt mij geen argument. Ik ken geen gescheiden mensen die hun huwelijk beëindigd hebben "omdat het makkelijk was". Er komt veel emotioneel leed kijken bij een scheiding en het is nooit de makkelijkste keuze. Denk ook niet dat alle gescheiden mensen niet gevochten hebben voor hun huwelijk. Er zullen er zijn die dat niet hebben gedaan. Maar dat zal geen meerderheid zijn.

Ik denk niet dat er een ideaalbeeld mag opgehangen worden van het verleden. Koppels bleven soms samen om de verkeerde redenen en soms waren die huwelijken ook erg ongelukkig (met alle gevolgen vandien). De koppels die samen gelukkig oud zijn geworden bestaan vandaag de dag ook nog. De koppels die vroeger ongelukkig waren geweest, scheiden nu misschien. Is dat dan zo'n slechte zaak? Ik ken ook gescheiden mensen die het geluk wél vinden in een tweede huwelijk of relatie. Moeten we dan afwijzend kijken naar die mensen?

Soms lukt het gewoon niet. Is het niet beter om dat toe te geven en opnieuw te proberen? Of moeten we halsstarrig vasthouden aan een slecht huwelijk? Ik denk niet dat iedereen compatibel is, maar het kan soms jaren duren vooraleer je dat door hebt.

__________________
"Er gaat meer boven je pet, dan er onder." - Toon Hermans

Ik denk wel dat Jens gelijk heeft dat de vrouw de laatste decennia zelfstandiger geworden is en dus financieel minder afhankelijk is van haar echtgenoot. Dat maakt het gemakkelijker om de deur achter zich dicht te trekken en het huwelijk voor bekeken te houden als verder samenleven niet lukt.

De meeste vrouwen waren vroeger aan huis gekluisterd en keken niet verder dan de keuken en de wasplaats. Het hoogtepunt van de dag was waarschijnlijk het praatje met de winkelier of met de buurvrouw. Vandaag is dat wel anders. Vrouwen komen in diverse situaties met mannen in contact (werk, sport, vriendenkring, ...). Bij sommigen is de verleiding groot om het grote geluk bij iemand anders te gaan zoeken. Iedereen heeft een eigen invulling van hoe zijn huwelijksleven er moet uitzien en meestal heeft dat veel weg van een romantische film. Weinigen kunnen zich op hun huwelijksdag voorstellen dat binnen x aantal jaren de roze wolk plaats gemaakt zal hebben voor het leven van alledag (sommigen noemen dat 'sleur', maar ik vind dat die benaming een eerder negatieve klank heeft). Ze zijn ontgoocheld en gaan dan maar uit elkaar.

Er zullen nog wel redenen zijn waarom mensen scheiden.
Soms denk ik dat sommigen zich zodanig inleven in een tv-personage dat ze zich gaan gedragen als dat personage uit hun favoriete soap. Zouden ze denken dat het zo moet om 'in' te zijn? Je zou je al haast gaan verontschuldigen voor je hopeloos ouderwetse gedrag wanneer je langer dan 20 jaar getrouwd bent, zeker als dat geen optelsom is van verschillende partners.

In ieder geval vind ik dat niemand zich moet laten afschrikken om in het huwelijksbootje te stappen. Je moet het uiteraard niet halsoverkop doen. Het is verder kijken dan wat bovendrijft (geld, auto, merkkledij, ...), aanvaarden dat er al eens moeilijkere dagen zullen zijn en dat iedereen zijn mindere kantjes heeft. Wie zei ook weer dat het gras altijd groener is aan de andere kant?

Wat Jens zegt in verband met de vrouw die zelfstandiger is geworden, klopt zeker en vast, maar dat dit een reden mag zijn voor een koppel om sneller uit elkaar te gaan? Hiermee ben ik het niet eens.

Het is een heel jammere zaak dat huwelijken de dag van vandaag minder stand houden. Zelf ben ik iemand die hier nog wel sterk in gelooft, en ook in wíl geloven. Het is mooi als je onvoorwaardelijk voor elkaar wil kiezen, alleen weten veel mensen niet wat die "onvoorwaardelijk" wil zeggen, of zijn ze eigenlijk niet bereid om dit echt te doen.
Mensen zijn de dag van vandaag verwend: als ze niet krijgen wat ze willen, moeten ze het niet meer hebben. Ze hebben geen zin meer om ergens voor te vechten. Ik denk dat dit ook vaak het geval is in een relatie: men beschouwt alles als vanzelfsprekend, en eens ze erop uit gekeken zijn, hoeft het vaak niet meer. Er wordt geen moeite meer in gestoken. Dit is een heel jammere zaak.
Ik vind dat als je trouwt, je voor elkaar kiest. In goede én slechte dagen.