![]() |
|
![]() |
|
Onderwerp Opties | Stem op Onderwerp | Weergave Modus |
|
#1
|
|||
|
|||
Volgens mij is het een manier van 'populair' zijn. Voor jongeren is het erg belangrijk om te kunnen zeggen: Ik heb zoveel vrienden op Facebook. Op die manier zoeken ze bevestiging en willen ze aantonen dat ze populair zijn.
En het is ook duidelijk dat de jongeren inderdaad het gevaar hiervan niet inzien. Voor hun is het allemaal onschuldig en ze geloven niet in het feit dat niet iedereen is wie hij zich voordoet. Een goede sensibiliseringscampagne is hier dus wel aan de orde. |
#2
|
|||
|
|||
Af en toe krijg ik ook een vriendschapsverzoek van een complete vreemde, en ik moet eerlijk zeggen dat ik daar vroeger geen graten in zag. Ik accepteerde mensen van mijn eigen leeftijd meestal wel. Ik krijg heel soms ook vriendschapsverzoeken van oudere mannen en die heb ik steeds resoluut geweigerd. Nu ik wat ouder ben, accepteer ik dan ook niemand meer die ik van haar of pluim ken.
Ik denk dus dat jongeren hier gewoon het gevaar niet van inzien. Jongeren maken facebookprofielen aan op steeds jongere leeftijd. Als iemand hen wil toevoegen als vriend, zien ze dat nog niet als vervelend. Integendeel; ze vinden het leuk dat iemand hun vriend wil zijn! Als ouder zou ik toch maar een oogje in het zeil houden, want we weten allemaal wat voor mensen we in cyberspace kunnen tegenkomen! Ik ben het dan ook eens met Nelleke op dit vlak. Een sensibiliseringscampagne in de school zou hierbij niet misplaatst zijn! |
#3
|
|||
|
|||
In de sociale media wordt de term 'vriend' gebruikt om iemand de indruk te geven dat hij populair is, zoals iemand ook al aanhaalde. Dat wordt belangrijk gevonden in deze wereld: populair zijn, 'ergens' bij horen. Ergens. Waar dan ook. Niemand wil immers bestempeld worden als een outcast! Het is tegenwoordig belangrijker om zoveel mogelijk 'vrienden' te hebben die je van haar noch pluim kent, dan je eigen buur te kennen. Nog maar eens een sensibiliseringscampagne
![]() |
#4
|
||||
|
||||
![]() Citaat:
Anderzijds vind ik het ook maar vreemd dat 8- en 11-jarigen op Facebook zitten, laat staan erop geraken. Zoals al eerder werd vermeld, zal dit inderdaad te maken hebben met 'populair zijn' en 'erbij horen', maar welk kind heeft er op die leeftijd een eigen computer of laptop? Ik ken wel één iemand, maar ik zag mezelf op 8-jarige leeftijd niet op internet surfen, een online profiel hebben of chatten en spelletjes spelen met mensen die je niet kent. Ik had speelgoed of speelde gewoon buiten.. met echte vrienden! Dat is toch leuker dan je 'populair' te voelen in een virtuele wereld? Als je als ouder dan toch een computer of laptop aanschaft voor je kind, licht het kind dan eerst in over de gevaren van het internet... Je weet nooit met wie je kind contact heeft en/of spelletjes zit te spelen. Het mag dan wel de zoveelste sensibiliseringscampagne zijn, er zijn er niet genoeg...
__________________
- Some people are so poor, all they have is money |
#5
|
|||
|
|||
Citaat:
|
#6
|
|||
|
|||
Ik geef toe dat ik zelf ook wel vrienden heb op facebook waar ik in het echte leven misschien niet eens iets tegen zou zeggen. Maar wildvreemden, dat gaat me toch net iets te ver.
Ik vind niet dat we de schuld hier niet zomaar op de ouders mogen steken. Steeds vaker horen we op het nieuws dat er mannen zijn die meisjes dwingen om zich uit te kleden voor de webcam (zoals in onderstaand artikel). (http://www.nieuwsblad.be/article/det...21012_00332382) Dit gaat misschien nog iets verder dan vreemde vrienden op facebook, maar het kan hier wel een gevolg van zijn. Het punt is dat de meeste ouders hier helemaal niks van weten. Dan kunnen ze nog zoveel waarschuwen als ze willen. Een puber kiest vaak toch zelf wat hij doet of laat. Een oogje in het zeil houden kan. Maar je moet je tiener toch ook steeds de nodige privacy geven. En zomaar dochters of zoons facebook checken... dat gaat thuis voor de nodige spanningen zorgen. Ik denk niet dat dat de oplossing is. Sensibiliseringscampagnes... Ik weet het niet. Het kan helpen. Maar dit moet dan gebeuren vóór het kind naar het middelbaar gaat. En dan niet een zwakke campagne met posters maar een klasgesprek waarin de kinderen kunnen duidelijk maken wat ze er al van weten en hoe zijn hier zelf tegenover staan. |