Dit artikel bewijst nogmaals dat ons sociaal vangnet niet waterdicht is. Er zijn heel wat werklozen die kerngezond zijn en klaarblijkelijk toch aangeboden jobs weigeren. Waarom zouden ze ook gaan werken? Het verschil tussen stempelgeld en loon is te klein om gemotiveerd te zijn om te gaan werken. Daarnaast draai je nog op voor de kosten van je auto, openbaar vervoer of een kinderopvang wanneer je gaat werken. Een mogelijke oplossing zou zijn om het stempelgeld voor een stukje te verlagen. Hopelijk is dit artikel een ‘wake up call’ en zullen de mensen die van dit systeem profiteren snel weer deel uitmaken van de werkende bevolking.

Ik vind dit echt bizar. Je bent dakloos en toch weiger je een job. Dat is dan toch het teken dat je dakloos WIL zijn. Of zie ik dit dan verkeerd? Deze mensen kunnen enkel van de straat geraken als ze gaan werken. We zouden hen moeten verplichten om te gaan werken. Zodat het aantal werklozen alleen nog maar daalt. Ze mogen de kans niet krijgen om werk af te slaan. We moeten werk voor hen zoeken, alles regelen en dan zeggen dat ze moeten gaan werken.

In sommige (veel?) gevallen is armoede iets waarmee je geboren wordt. Mijn respect is dan ook groot voor de medemens die het met heel wat minder middelen moet doen dan een ander. Maar zij moeten, misschien wel meer dan wie ook, hun handen uit de mouwen steken. Mensen die hard werken maar toch niet of nauwelijks de eindjes aan elkaar kunnen knopen kunnen op al mijn begrip rekenen. Ik denk dat Hanne het goed verwoordt wanneer ze spreekt over een 'wake up call'.