Co-ouderschap kan de allerkleinsten schaden

[M*rel.Marissen]

Ik ben het niet helemaal eens met wat Laura zegt. Zij zegt dat ze denkt dat een echtscheiding de kinderen altijd schaadt, maar ik denk dat dit afhangt van de situatie voor de echtscheiding. Wanneer er daarvoor de hele tijd ruzie was en het kind daardoor onvoldoende aandacht kreeg en de hele tijd de woordenwisselingen/gevechten moest aanhoren/aanzien, dan denk ik dat het voor het kind een hele herademing kan zijn wanneer zijn/haar ouders eindelijk uit elkaar gaan.
Beslissen wat er met de kinderen moet gebeuren wanneer de ouders uit elkaar gaan is denk ik altijd een moeilijke opgave. Je zou het kind bij een van de ouders kunnen laten wonen, maar dan moet het kind eigenlijk al een keuze maken om zijn mama of zijn papa heel weinig te gaan zien, wat niet altijd evident is. Of je kan kiezen om afwisselend bij je mama en bij je papa te wonen, co-ouderschap dus. Afhankelijk van de relatie tussen het kind en de ouders zal uiteindelijk de minst erge mogelijkheid gekozen worden. Dit is al moeilijk wanneer de kinderen redelijk oud zijn, wat moet er dan gebeuren met kinderen jonger dan 6 jaar? Zij zijn nog zo in ontwikkeling en hebben eigenlijk beide ouders echt nodig. De ouders toch bij elkaar laten blijven lijkt mij in veel gevallen geen optie, want ook dit zou het kind schaden. Het kind bij één van beide ouders laten wonen is ook geen oplossing, tenzij één van beide ouders het kind niet zou willen (dan is diegene ook geen goede ouder). Co-ouderschap blijft dan de enige, minst slechte mogelijkheid.
Wanneer ouders al na zo'n korte tijd beslissen om uit elkaar te gaan, dan denk ik dat ze elkaar aanvankelijk waarschijnlijk al niet zo graag zagen, toch niet graag genoeg om samen een kind te maken. Hierover zou je eigenlijk moeten nadenken alvorens aan kinderen te beginnen. Alleen op deze manier kan je deze schade vermijden, lijkt mij.

[L*ze. Verhaegen]

Ik vind dat kinderen sowieso al lijden onder de scheiding zelf. Als ze dan nog eens moeten verhuizen om de week van de één naar de andere ouder wordt dit in het begin alleen maar moeilijker. Ik spreek nu over de situatie wanneer er een vechtscheiding is tussen beide ouders. Ik denk als de ouders op een 'goede' manier uit elkaar gaan en nog normaal doen in de omgang met elkaar dat dit minder erg is voor het kind.
Co-ouderschap is een goede oplossing want zo behoudt het kind een goede band met beide ouders. Wat je wel veel ziet is dat de kinderen bij één of soms bij beide ouders aan hun lot worden overgelaten omdat ze het te druk hebben met hun werk. Het is dus dubbelzijdig.
Ik vind wel dat kinderen zelf moeten kunnen beslissen naar welke ouder ze gaan. Nu mag men dit niet tot de leeftijd van 16 jaar. Als je dan ziet zoals in het artikel dat de kinderen naar een psycholoog moeten gaan vind ik het onmenselijk om ze nog co-ouderschap te geven. Hier moet de wet iets nieuws op vinden naar mijn mening.