De grenzen van de treiterjournalistiek

[Jonas.G*auwels]

Ik heb ook al enkele van de 'reportages' van POWnews gezien en ik denk dat je bijna onmogelijk kan ontkennen dat de heren vooral willen choqueren en spektakel brengen.
Er komen regelmatig wel echte mistoestanden aan bod en ze hebben ook enkele verdienstelijke acties ondernomen (vooral i.v.m. pedofilie, diefstal, misbruik van politieke functie) maar de manier waarop dit gebeurt wordt door velen als treiterjournalistiek aanzien.
En soms gaan ze dan ook gewoon hun boekje te buiten, want in deze situatie hadden de beelden nooit openbaar gemaakt mogen worden.

[S*lke.Sas]

Ik heb al een aantal keren het Pownieuws bekeken. Zij hebben een opmerkelijke manier van nieuws maken. Het doel is de geïnterviewde een camera in het gezicht te duwen en een reeks gewaagde vragen voor te schotelen waar deze persoon niet op voorbereid is. De antwoorden die ze hierop krijgen zijn vaak op een stuntelige en ongelukkige manier geformuleerd en indien mogelijk reageren de Powjournalisten op zo'n manier dat de geïnterviewde nog meer van zijn stuk wordt gebracht.

Het Pownieuws vergroot eigenlijk een eigenschap van de Nederlandse journalistiek die ik wel kan pruimen. Vaak zijn ze ontzettend adrem en gevat en in bepaalde praatprogramma's (bv. De wereld draait door) zijn sommige bijzitters niet bang om bijvoorbeeld een politicus met de neus op de feiten te drukken. Wanneer het dus gaat om zaken waarin een bepaald persoon wel degelijk verantwoording af te leggen heeft, kan ik me wel vinden in deze directe stijl.

Helaas wordt deze 'in-the-face-stijl' voornamelijk aangewend voor eerder negatieve dan positieve doeleinden. Geregeld mondt het uit in berichtgeving waarbij men meer neigt naar platvloerse humor dan journalistiek.