Enerzijds is het een feit dat transseksualiteit meer en meer aanvaard wordt in onze samenleving. Dat blijkt uit de aankomende hervorming in het strafwetboek betreffende het thema. Dit is een duidelijk signaal: laat elke persoon zijn eigen identiteit ontwikkelen, want daar heeft iedereen recht op. Daar sluit ik me volledig bij aan: er is geen enkele reden om dergelijke personen anders te benaderen. Anderzijds stel ik me de vraag of het taboe rond het onderwerp al helemaal is verdwenen. Volgens mij moet een transseksueel nog altijd zijn moed bij elkaar schrapen om zijn persoonlijkheid naar buiten te brengen. Ik denk niet dat velen hier meteen zonder opkijken op reageren, wat eigenlijk wel begrijpelijk is: de persoon waarvan je dacht zo goed te kennen, verlangt naar een ander lichaam. Dat moet voor de naaste omgeving een hele verandering met zich meebrengen. Toch is het van groot belang de persoon zoveel mogelijk te steunen zodat hij of zij opnieuw gelukkig kan worden in het nieuwe lichaam.