Bijna 2.500 leerlingen werden vorig jaar definitief geschorst en van school gestuurd. Een absoluut record. De scholieren trekken aan de alarmbel.

In drie jaar tijd nam het aantal uitgesloten scholieren met een derde toe. Vlaanderen telde in 2009 nog 1.935 geschorste leerlingen, in 2012 stond de teller op 2.474 dossiers. Verhoudingsgewijs tekent het Nederlandstalig onderwijs in Brussel voor een nog forsere groei in dezelfde periode: van 84 tuchtprocedures naar 150. Gent blijft steken op 221 gevallen, Antwerpen zag het aantal vermeerderen van 274 jongeren naar 388.

Dat blijkt uit cijfers van minister van Onderwijs Pascal Smet (SP.A), opgevraagd door Vlaams parlementslid Paul Delva (CD&V) en staat maandag in de ochtendeditie van De Standaard.

'Schrikbarende evolutie'

De aanleiding om iemand te schorsen is vaak van ernstige en uitzonderlijke aard. Zoals gewelddadig, onaangepast gedrag. Andere redenen kunnen zijn: leerlingen die niet langer in bepaalde richtingen thuishoren.

De voorzitter van de Vlaamse scholierenkoepel, Lyle Muns, spreekt van een ‘schrikbarende evolutie die dringend tot nadenken stemt’ en hij vindt dat schoolbesturen ‘te snel gebruik maken van het instrument.’

Schorsen van leerlingen lost het probleem overigens ook niet op, meent Muns. ‘De jongere komt nog meer in de problemen.’

datum: 29/07/2013
bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20130728_040

eigen mening:
Ik vind dit een zorgwekkende evolutie, aangezien de leerlingen in kwestie er niet bij geholpen zijn om van school te worden gestuurd. Het probleem wordt dan alleen naar een andere school overgedragen. Op de nieuwe school hebben ze meteen al een stempel en zo komen ze waarschijnlijk helemaal niet meer op het goede pad terecht.
Er zou een algemene procedure moeten komen voor leerlingen die ongepast gedrag vertonen en eventueel van school kunnen gestuurd worden. Eerst moet die procedure doorlopen worden vooraleer ze effectief van school kunnen worden gestuurd. Tijdens deze procedure zou er dan naar de kern van het probleem moeten gezocht worden. Als er actief naar een oplossing wordt gezocht en alles ook goed wordt opgevolgd, moeten er misschien minder leerlingen van school gestuurd worden. De eerste school kent de achtergrond van de leerling al en hier kan worden op ingespeeld. De leerling in kwestie kent de leerkrachten en heeft misschien een goede band met een van hen. Door de leerling naar een andere school te sturen, valt dit alles weg. Hij heeft helemaal geen vertrouwen in de nieuwe school, aangezien hij meteen een stempel opgedrukt krijgt als 'moeilijke leerling'.
Ik vind wel dat de mogelijkheid om iemand van school te kunnen sturen, moet blijven bestaan. Als leerlingen zich na de procedure nog steeds niet kunnen gedragen, moet er ook een gevolg zijn, namelijk uitsluiting van de school. Dit moeten de scholen dan ook echt toepassen, anders weten leerlingen dat ze zich slecht kunnen blijven gedragen zonder enig gevolg. Dit is dan hopelijk een instrument dat minder gebruikt moet worden.

‘Onaangepast en allesbehalve lieverdjes’


Het aantal definitief geschorste leerlingen in Vlaanderen en Brussel stijgt steeds meer.


1. Wie gaat schuil achter de statistieken?

Een gedetailleerd profiel bestaat niet. Volgens experts gaat het vooral om zestienjarige jongens, ingeschreven in het technisch of beroepsonderwijs. Vaak zijn ze van allochtone afkomst en hebben ze een gerechtelijk verleden. ‘Alles*behalve lieverdjes dus’, zegt Rik Willemen, adjunct-directeur van SITO 5, een technisch instituut op het Antwerpse Kiel. ‘Een groep ook die het verbaal geweld niet schuwt, zeker niet in de aanwezigheid van een vrouwelijke leerkracht.’

‘Die jongeren zijn schoolmoe, vinden studeren vreselijk en zoeken vrienden van hetzelfde allooi’, vult Ivo Broeckx aan, de directeur van de Victor Hortaschool in Evere. ‘Maar ondanks hun stoere praat in de klas of hun complete desinteresse gaat het sociaal-economisch en maatschappelijk gezien om kwetsbare personen.’

Willemen: ‘Die leerlingen worstelen ook met het knagende beeld waardeloos te zijn en camoufleren dat met hun onaangepast gedrag.’


2. Wat verklaart de stijging?

Het kabinet van minister van *Onderwijs Pascal Smet (SP.A) wijst op de elektronische meldingsprocedure, die makkelijk is in gebruik. Bovendien moeten scholen sinds 2008 verplicht de naam van elke geschorste leerling doorgeven.

‘Maar ook het agressieve gedrag nam sindsdien hand over hand toe’, zegt Willemen. ‘Net als de verzuring bij het lerarenkorps, dat sneller een definitieve schorsing oplegt. Sommigen – en dan met name jongere collega’s – kunnen geen geduld meer opbrengen en weigeren nog veel tijd te investeren in onhandelbare gevallen. Dat is te *wijten aan het grote verschil tussen hun leefwerelden. De meeste leerkrachten volgden algemeen secundair onderwijs, zijn hooggeschoold en hebben dus weinig voeling met de leerlingen in hun klas.’

Specifiek voor Brussel wijst Broeckx ook op de rol van de ouders. ‘Die spreken soms nauwelijks Nederlands, wat de communicatie niet bevordert en het moeilijk maakt hen vroegtijdig te betrekken bij het begeleidingsproces.’


3. Wat is de oplossing?

Experts en onderwijsnetten zeggen dat het probleem de school overstijgt (want die is bij schorsing *verplicht een plaats bij een andere school te vinden, waardoor het probleem alleen verschuift). Daarom wil minister Smet nauwer samenwerken met het departement Welzijn. Een stuurgroep denkt momenteel na over de modaliteiten.

De samenwerking met de centra voor leerlingenbegeleiding intensiveren en hun hulp vroeger inroepen, lijkt ook geboden.

Willemen pleit daarnaast voor meer middelen voor het beroepsonderwijs. ‘Scholen beschikken simpelweg niet meer over de budgettaire ruimte om jongeren te helpen en serieus na te denken over boeiend onderwijs.’


DS, 30-07-2013 (GOM)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB