Als je beter kunt luisteren dan lezen


HOEGAARDEN - Ornella is mondig en sociaal, maar ze heeft dyslexie. Op school gebruikt ze daarom een laptop. Maar om een school te vinden waar die laptop binnen mag, moeten ouders soms op vijf verschillende plaatsen langsgaan.


In de lagere school werd algauw duidelijk dat er iets niet klopte. Ze zal nooit een boek kunnen lezen, dacht Ornella's moeder Ingrid, ze zal zich nooit kunnen verliezen in een verhaal.

Na een lange zoektocht kwam Ornella in het derde leerjaar terecht bij Eureka, een gespecialiseerde school voor jongeren met een leerstoornis. Ze leerde er dat ze dyslexie had en hoe ze daarmee moet omgaan. Haar grootste hulpmiddel is een laptop. De computer zet digitale cursussen om in audio. Ornella beluistert die en leert zo haar lessen. 'Zolang er maar geen papier aan te pas komt.'

Pas in het tweede middelbaar waagde Ornella zich aan haar eerste boek. 'Als ik lees, ben ik als een batterij. Ik lees een tijdje, maar ik word snel moe, en dan moet ik eerst opladen. Als het een aangrijpend verhaal is, hou ik wel even vol.'

Eureka, de school waar Ornella enkele jaren zat, raadde haar aan voor het derde jaar secundair een technische richting te kiezen op een normale school. Liefst een richting met praktijkvakken, zodat ze niet voortdurend hoeft te lezen en schrijven. Het werd dierenverzorging in Vilvoorde. Dat ze daarvoor op internaat moest, vond Ornella niet erg. Want de school lag in een leuk domein en ze zou haar laptop mogen gebruiken in de klas. Dat had de directie haar bij elke ontmoeting verzekerd. Haar moeder legde de situatie uit en schreef een brief naar alle leerkrachten.

In de eerste les gaf de leerkracht opdracht een blad papier te nemen. Naar goede gewoonte zette Ornella haar laptop aan. De andere kinderen keken raar op en gaven commentaar. Uit schaamte stopte Ornella haar computer snel weg, en dat bleef ze doen. De lesuren gingen voorbij zonder dat ze er iets van opstak. Uiteindelijk mocht het meisje haar laptop zelfs niet meer gebruiken.

'De directrice vertelde me dat de dyslexie van mijn dochter zo erg niet was. Ornella schreef toch niet zo lelijk en het zou oneerlijk zijn tegenover leerlingen met minder geld. Maar ik heb ook al mijn spaarcenten gebruikt om Ornella te helpen.'

Anny Cooremans van Eureka, die Ornella al jaren begeleidt, probeerde te bemiddelen. 'Ornella leest zoals iemand van het tweede leerjaar, maar de school vond haar niet dyslectisch genoeg', zegt ze. 'Maar dat is ze wel. Ornella is trouwens niet de enige met dit probleem. Ongeveer drie procent van de leerlingen heeft een ernstige vorm van dyslexie.'

'Ouders moeten tussen de drie en de vijf scholen bezoeken om een school te vinden waar de leerling zijn laptop mag gebruiken. Ik ken ouders die in de vakantie acht weken lang cursussen inscannen om hun kinderen toch maar naar school te laten gaan.'

Ornella's moeder gaf niet op en kocht enkele cursussen in digitale versie zodat het meisje 's avonds kon studeren op haar laptop. Ze vroeg ook enkele leerkrachten om hun lessen digitaal door te sturen. 'Maar ook dat mocht niet van de directrice', zegt Ingrid. 'Want dan zou ik de cursussen aan andere scholen kunnen doorgeven. Belachelijk. Ik wil gewoon mijn dochter helpen.'

Langzaamaan werd de situatie hopeloos. Ornella haalde veel onvoldoendes. Cooreman en het gezin namen contact op met het Centrum voor Gelijke Kansen. Dat oordeelde dat het gebruik van een computer een redelijke aanpassing is en dat de school geen reden heeft om die te weigeren. De school was nog niet overtuigd.

Tot haar grote verbazing kreeg Ingrid begin oktober een telefoontje van de schooldirecteur: haar dochter was toch geslaagd. 'De klassenraad had haar punten omhooggetrokken', zegt Ingrid.

Tegen Anny Cooreman van Eureka zei de schooldirectie dat ze nog nooit iemand gebuisd hadden om dyslexie. 'Maar het gaat niet om erdoor zijn. Het gaat erom dat ze de lessen wil kunnen volgen', zegt Cooreman.

Ook Ornella zelf kreeg bezoek in haar kamer in het internaat. 'De directeur en directrice kwamen binnen. Ze zeiden dat ik trots mocht zijn op mijn prestatie, maar ik was teleurgesteld. De school zei dat veel leerlingen slechte cijfers haalden, maar die studeerden niet of begrepen het niet. Ik studeerde uren en zette me in voor elke taak. Als ik het kan beluisteren, begrijp ik het wel en blijft de leerstof wel hangen. Ik kan het gewoon niet lezen op papier.'

Ornella's moeder ging met kerst dan maar op zoek naar een andere school. De kerstvakantie was daardoor erg moeilijk voor het meisje. 'Ornella had een hele hoop vrienden gemaakt op internaat. En die dieren verzorgen, dat lag haar. Maar hoe kan ze studeren op een school waar ze de leerstof niet tot zich kan nemen?'

Sinds januari zit ze in Tienen op school. Ze studeert er sociaal-technische wetenschappen. 'De eerste dag moest ik haar uit de auto duwen', vertelt Ingrid. Maar toen de laptop mee in de klas mocht en Ornella's begeleider van Eureka met de nieuwe leerkrachten kon praten, vielen de monden van het gezin open.

'De andere leerlingen zijn nieuwsgierig en vinden het niet oneerlijk als ik mijn laptop mag gebruiken', vertelt Ornella. 'Zij zien dat lezen en schrijven echt niet lukt. Ook de leerkrachten staan ervoor open. Morgen krijg ik de lessen van biologie op een usb-stick.'

Met dit diploma kan Ornella de sociale sector in. En dat ligt haar wel. 'Ik ben erg gevoelig geworden voor jongeren met problemen. In een klas weet ik meteen wie ergens last van heeft. Ik voel het en zie het aan hoe ze zich gedragen. Net als ik.'

www.eurekaonderwijs.be


DS, 01-02-2010 (Jolien Pauwels)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Dit vind ik een enorm erge situatie. Dyslectie is een leerstoornis die meer en meer opkomt en daar moeten wij als (toekomstige) leerkrachten echt rekening mee houden. Deze leerlingen zijn vaak wel slim maar als ze moeilijk kunnen lezen kunnen ze geen leerstof opnemen. Ik vind het heel knap van deze meid en ook van de moeder om toch de kracht te vinden om verder te gaan en ervoor te vechten. Ik begrijp de reactie van de school van Vilvoorde niet. Ze moeten respect tonen voor alle leerlingen! En de lessen doorsturen is toch het minste wat de leerkrachten moeten doen.

Ik wil even stilstaan bij enkele stukken uit dit artikel:

(1) De leerlingen kijken vreemd op en geven commentaar wanneer Ornella haar laptop bovenhaalt. Uit schaamte verbergt ze haar computer en offert ze op die manier haar studie op. Dit zou niet mogen gebeuren, vind ik. Het beleid van de school kan dit voorkomen door de leerlingen voldoende te informeren op leerproblemen zoals dyslectie, zodat de leerlingen begrip kunnen opbrengen voor haar situatie.

(2) Ik vind het belachelijk van de directie dat ze het "oneerlijk vinden t.o.v. van leerlingen met minder geld". Je moet niet erg snugger zijn om te begrijpen dat er een verschil is tussen een computer gebruiken als luxemiddel en een computer gebruiken als leermiddel. Een computer is voor Ornella immers hetzelfde als een handboek of een schrift. Bovendien zal het de directie waarschijnlijk een worst wezen hoe de leeringen met minder geld rondkomen.. als ze daadwerkelijk inzitten met "deze leerlingen", dan kunnen ze misschien zelf eerst besparen op kopies en dure uitstapjes...

(3) Is het niet schandalig dat ouders zo moeilijk een school kunnen vinden waarin dergelijke leerlingen een laptop mogen gebruiken?! En zeker in deze tijd, waarin de computer het leermiddel bij het uitstek is! Dan situeert het probleem zich toch eerder in het "willen" dan in het "kunnen" van de school.

(4) Ik vind het ook belachelijk dat de directie niet toeliet dat er cursussen mochten worden doorgestuurd. Alsof kinderen met dyslectie zich er mee gaan bezighouden deze cursussen naar andere scholen door te sturen. Als een leerling gewoon les volgt, krijgt hij toch ook deze cursussen?! Hij zou die dan toch ook kunnen doorsturen?!
En daarbij, zelfs al zouden ze dit doen, dan kan de school alleen maar dankbaar en trots mogen zijn want dat betekent dat ze goed leermateriaal gebruiken.

(5) Welk nut heeft het om een leerling er door te laten, terwijl zij er niets van snapt omdat ze geen optimale kansen heeft gekregen om de lessen te kunnen volgen...?