"Ik zweeg mezelf dood"

[Hanne VG]

Onlangs las ik het boek ‘In vrije val: armoede in België’ van Bart Demyttenaere. Dit boek bevatte ook een waar gebeurd verhaal van een vrouw die ooit seksueel misbruikt is geweest. In het boek werden de gevoelens van het slachtoffer zeer goed verwoord. De misbruikte voelde zich vooral héél machteloos. Ja, wat kan je doen als je pas 6 bent en je wordt mishandeld door je vader, ooms en broers. Na een tijdje weet je misschien niet meer beter.

Zoiets meemaken is écht verschrikkelijk. Het blijft een trauma voor je leven. Erover praten met anderen kan een grote steun bieden enerzijds, maar anderzijds zal erover praten ook heel veel moeite vragen en pijn doen.

Gelukkig bestaan er voortaan hulporganisaties waar zo’n slachtoffers naar toe kunnen gaan. Het is zeer belangrijke dat mensen met zo’n verleden kunnen praten met lotgenoten. Op deze manier kunnen ze hun verleden een plaats geven en hun verdriet verwerken.

[Brughmans Jente]

Ik heb ooit een documentaire gezien over een vrouw die misbruikt werd door haar vader en haar broer. Mensen die zoiets meemaken moeten in een verschrikkelijk dal terechtkomen. Zoiets geraak je echt moeilijk te boven.
Ik heb echt bewondering voor die vrouw. Hoe moedig ze is en hoeveel bewondering ik voor haar heb, omdat ze na zoveel jaren toch een klacht indient.
Ik kan mij best voorstellen dat het een hele opluchting is om je te 'bevrijden'. Maar zoiets is niet op een twee drie vergeten. Hier gaan jaren aan voorbij en de littekens blijven voor altijd.
Die vrouw was dan ook nog zwanger en dus is dit ook echt verschrikkelijk dat haar ouders, vooral haar moeder, zich gedraagt alsof haar dochter de schuldige was. En dit terwijl de vader zijn dochter misbruikt.
Ik vind het zeer moedig van de vrouw om een klacht in te dienen en ook om dit in de media te verklaren.