'Co-ouderschap vraagt te veel van jonge kinderen'

[E*len.backx]

Tijdens het lezen van dit artikel heb ik voortdurend met gefronste wenkbrauwen gezeten. Mijn ouders zijn gescheiden wanneer ik vier jaar oud was. Hier herinner ik mij niks meer van. Van mijn tweede kleuterklasje is er al een week-week regeling gekomen. Ik weet niet beter. Ik heb hier ook naar mijn gevoel niet erg onder geleden. Ik heb altijd structuur en houvast gekend in mijn leven. Ik wist wanneer ik naar mijn vader of moeder moest. Op sommige momenten was deze wisseling minder leuk maar het gaf wel structuur in mijn leven. Het is niet dat je ouders gescheiden zijn dat je geen houvast meer kan krijgen. Een week om week regeling kan hier ook voor zorgen. Kijk maar naar mijn situatie.

Het kan natuurlijk zijn dat sommige kinderen hieronder lijden. Maar verlatingsangst, depressieve gevoelens, problemen om te slapen, eczeem, agressiviteit, enz. kunnen ook optreden wanneer er geen week om week regeling is. Wanneer de ouders gelukkig samen zijn. Dus al deze negatieve gevolgen wijten aan co-ouderschap is volgens mij veel te kort door de bocht.

[N*ortje.VandenAckerveken]

Ik denk inderdaad ook wel dat jonge kinderen een houvast nodig hebben. Maar ik weet niet of dit door een week om week regeling belet zou worden. Uiteraard is het voor een klein kind niet gemakkelijk om elke week te wisselen, maar is het dat voor een ouder van pakweg 10 jaar wel? Ik denk het niet. Gescheiden ouders hebben zal nooit leuk zijn. Maar het kind moet ermee leren omgaan. En ik denk dat, zoals E*llen.Backx ook aanhaalt, een kind die dit op jonge leeftijd al doet, nooit anders gewoon zal zijn. Een kind zal er wel aan wennen, ooit zal dat toch moeten. Of dat nu op een leeftijd jonger dan 6 is of op een oudere leeftijd. Volgens mij is het voor heel veel ouders juist belangrijk dat er een week om week regeling is, ze willen allemaal voor hun kind zorgen, hun kind zien opgroeien. Die houvast die de kinderen dan nodig hebben, zou volgens mij misschien ook wel opgevangen kunnen worden door goede afspraken tussen de ouders. Afspraken over wat kan en wat niet kan, wat mag het kind, wat mag het niet. Dat zal de opvoeding zeker ten goede komen, denk ik. Het kind moet zich niet telkens aanpassen, maar weet dat de regels hetzelfde zijn. Zoals ik al zei, het kind zal er ooit aan moeten wennen, hoe spijtig dit ook is.