![]() |
|
#1
|
|||
|
|||
Ik heb toch liever niet dat er in "sms-taal" naar mij gestuurd wordt. Ik versta er meestal toch niets van.
Mijn Nederlands is al aan de zwakke kant. Als in mijn meest gebruikte tijd niemand het correct doet, hoe moet ik het dan juist en correct leren toepassen. Door de weinige uren in het school leven? Door taalkunde te gaan studeren en er dan maar 30% van nodig hebben, om dan te gebruiken voor 25% van mijn tijd? Aangezien we toch alleen maar in officiële gesprekken de taal zouden moeten kunnen.
__________________
"These are my principles. If you don't like them, I have others." - G. Marx. |
#2
|
|||
|
|||
Als leerkracht Nederlands kan je met deze stof zeker en vast aan de slag! We mogen blij zijn dat jongeren überhaupt nog iets schrijven buiten school. Dit is wat de bovengenaamde Ronald Soetaert te zeggen had in de Gazet van Antwerpen van vandaag:
Citaat:
Waar we wel onze aandacht op moeten richten is, dat jongeren weten wanneer ze welk register kunnen open trekken. Die chattaal mag, maar niet in een werkje voor Nederlands bijvoorbeeld, of in een mail naar de leerkracht. Jongeren die met taal bezig zijn, op welke manier dan ook, dat kunnen we alleen maar toejuichen! |
#3
|
||||
|
||||
SMS-taal is haast een manier geworden van communiceren in sneltempo. Soms is het zelfs zo nodig om heel snel iets te kunnen sturen waardoor je taal krijgt die uiteindelijk enkel nog maar uit medeklinkers bestaat en de klinkers ver te zoeken zijn. Het is bijna een taal apart om te gebruiken en te hanteren. Soms heb ik ook moeite om alles te begrijpen omdat bijna iedereen een eigen jargon gebruikt die onleesbaar is voor een ander.
Uiteindelijk is het een kwestie van te lui zijn om een bericht te sturen en een kwestie van snelheid en evidentie. |