A True Scapegoat...

[didpro]

Laat ons duidelijk zijn. De foto's met Lynndie England (en ook de andere Amerikaanse militairen trouwens) waarop Iraakse gevangenen vernederd zijn tot op het bot druisen in tegen alle conventies die je maar kan bedenken. Nogal logisch dat zo iemand daar wel enkele jaartjes achter de tralies eens goed over mag gaan nadenken. Het feit dat de betreffende een kind niet zal zien opgroeien is op zich ook zeer erg, maar daar had de dame in kwestie maar eerder aan moeten denken. Het stoort me vooral dat er in de regionen van de hogere officieren niemand is veroordeeld (en dat zal waarschijnlijk ook niet gebeuren). Alsof men tot op het allerhoogste niveau niet zou weten wat er gaande was. Laat me niet lachen. Ook hier mist het paraplusysteem zeker niet zijn effect. Amerika wil met die veroordelingen naar de buitenwereld bepaalde zaken recht zetten, maar ze slaan de bal kompleet mis. En dan nog Engeland die daar als een 'total freeky nutcase' in meeloopt. Ik kan maar 1 ding besluiten ... het is zeer triest gesteld met onze internationale waarden en normen. Eigenlijk zouden de leiders van een land daar een voorbeeld in moeten stellen maar dat is blijkbaar zeer moeilijk. Altijd maar op de kap zitten van een ander en niks kunnen verdragen van anderen naar jezelf toe. (als je met een vinger naar iemand wijst ... weet dan wel dat er nog altijd 3 naar jou terugwijzen.)
Van een wolf weet je dat je moet oppassen. De angst die je hier hebt is ingecalculeerd. Maar het ergst van al zijn die schapen die de mooie Jan naar buiten willen uithangen, maar net zo doortrapt zijn als de wolven zelf. Achteraf gezien is het wel goed dat het naar buiten is gekomen. Dat is tenminste toch al weeral eentje minder die in de doofpot moet blijven. Geloof me ... het belangrijkste en meest schokkerende zit daar nog in, maar zal er waarschijnlijk nooit meer uitkomen ook. Ik vertrouw die kerels voor geen cent.

[Barst]

Who Did You Torture During The War, Daddy? - Or, We Are All Torturers Now

By Ted Rall

09/29/05 "ICH" -- -- NEW YORK--Never miss the Saturday paper. Because it's the skimpiest and least-circulated edition of the week, it's the venue of choice for lowballing the stories the government can't completely cover up. September 24's New York Times, for example, contained the bombshell revelation that the U.S. government continues to torture innocent men, women and children in Iraq.

An army captain and two sergeants from the elite 82nd Airborne Division confirm previous reports that Bagram and other concentration camps in U.S.-occupied Afghanistan are a kind of Torture University where American troops are taught how to abuse prisoners who have neither been charged with nor found guilty of any crime. "The soldiers told Human Rights Watch that while they were serving in Afghanistan," reports The Times, "they learned the stress techniques [sic] from watching Central Intelligence Agency operatives interrogating prisoners." Veterans who served as prison guards in Afghanistan went on to apply their newfound knowledge at Abu Ghraib and other facilities in U.S.-occupied Iraq.

One of the sergeants, his name withheld to protect him from Pentagon reprisals, confirms that torture continued even after the Abu Ghraib scandal broke. "We still did it, but we were careful," he told HRW.

The latest sordid revelations concern Tiger Base on the border with Syria, and Camp Mercury, near Fallujah, the Iraqi city leveled by U.S. bombs in a campaign that officials claimed would finish off the insurgent movement. After the army told him to shut up over the course of 17 months--tacit proof that the top brass condones torture--a frustrated Captain Ian Fishback wrote to two conservative Republican senators to tell them about the "death threats, beatings, broken bones, murder, exposure to elements, extreme forced physical exertion, hostage-taking, stripping, sleep deprivation and degrading treatment" carried out against Afghans and Iraqis unlucky enough to fall into American hands.

"We would give them blows to the head, chest, legs and stomach, and pull them down, kick dirt on them," one sergeant said. "This happened every day...We did it for amusement." Another soldier says detainees were beaten with a broken chemical light stick: "That made them glow in the dark, which was real funny, but it burned their eyes, and their skin was irritated real bad." An off-duty cook told an Iraqi prisoner "to bend over and broke the guy's leg with a...metal bat." The sergeant continues: "I know that now. It was wrong. There are a set of standards. But you gotta understand, this was the norm."

Torture, condemned by civilized nations and their citizens since the Renaissance, has continued to be carried out in prisons and internment camps in every nation. But save for a few exceptions, such as France's overt torture of Algerian independence fighters during the late 1950s, it has been hidden away, lied about and condemned when exposed. Torture is shameful. It is never official policy.

That changed in the United States after 9/11. Current attorney general Alberto Gonzales authored a convoluted legal memo to George W. Bush justifying torture. Defense secretary Donald Rumsfeld joked about forcing prisoners to stand all day and officially sanctioned keeping them naked and threatening them with vicious dogs. Ultimately Bush declared that U.S. forces in Afghanistan would ignore the Geneva Conventions. By 2004 a third of Americans told pollsters that they didn't have a problem with torture.

Torture has been normalized.

By Monday, September 26, the story of torture at Camps Tiger and Mercury to which New York Times editors had granted page one treatment two days earlier had vanished entirely. Only a few papers, such as the Seattle Times and Los Angeles Times, ran follow-ups.

In his 2000 book "Unspeakable Acts, Ordinary People: The Dynamics of Torture" John Conroy presciently describes the surprising means by which democracies are actually more susceptible to becoming "torture societies" than dictatorships: Where "notorious regimes have fallen, there has been a public acknowledgement that people were tortured. In democracies of long standing in which torture has taken place, however, denial takes hold and official acknowledgement is extremely slow in coming, if it appears at all." Conroy goes on to describe the "fairly predictable" stages of governmental response:

First, writes Conroy, comes "absolute and complete denial." Rumsfeld told Congress in 2004 that the U.S. had followed Geneva "to the letter" in Afghanistan and Iraq.

"The second stage," he says, is "to minimize the abuse." Republican mouthpiece Rush Limbaugh compared the murder and mayhem at Abu Ghraib to fraternity hazing rituals.

Next is "to disparage the victims." Bush Administration officials and right-wing pundits call the victims of torture in U.S. custody "terrorists," implying that detainees--who are not charged because there is no evidence against them--deserve whatever they get. Dick Cheney called victims of torture at Guantánamo Bay, Cuba (who, under U.S. law, are presumed innocent) "the worst of a very bad lot." Rumsfeld called them "the worst of the worst."

Other government tactics include charging "that those who take up the cause of those tortured are aiding the enemies of the state" (Right-wing bloggers have smeared me as a "terrorist sympathizer" because I argue against torture); denying that torture is still occurring (numerous Bush Administration officials claimed that Abu Ghraib marked the end of the practice); placing "the blame on a few bad apples" (the classic Fox News-Bush trope); and pointing out that "someone else does or has done much worse things" (the beheadings of Western hostages by Iraqi jihadi organizations was used to justify torturing Iraqis who didn't belong to those groups).

Bear in mind: Conroy wrote his book in 2000, before Bush seized power and more than a year before 9/11 was given as a pretext for legalizing torture.

Citing the case of widespread and proven torture of arrestees by Chicago cops, Conroy noted: "It wasn't a case of five people...doing nothing or acting slowly, it was a case of millions of people knowing of an emergency and doing nothing. People looked about, saw no great crusade forming, saw protests only from the usual agitators, and assumed there was no cause for alarm. Responsibility was diffused. Citizens offended by torture could easily retreat into the notion that they lived in a just world, that the experts would sort things out."


Copyright © 2005 Yahoo! Inc (NYT, 24-09-2005)

[Barst]

Lynndie England uit zware beschuldigingen tegen haar superieuren


Charles Graner.De Amerikaanse soldate Lynndie England, die wegens de mishandeling van Iraakse gevangenen in Aboe Ghraib tot drie jaar cel werd veroordeeld, heeft zware beschuldigingen geuit tegen haar superieuren.

England is op de hoogte van nog ergere gebeurtenissen in de Amerikaanse militaire gevangenis in Irak, zo zei ze op de Amerikaanse tv-zender MSNBC. De 22-jarige vrouw verontschuldigde zich publiekelijk bij de mishandelden: "Ik had het recht niet jullie dit aan te doen. Het spijt me zeer. Ik hoop dat jullie me ooit op een dag zullen kunnen vergeven".

England was één van de hoofdfiguren in het Aboe Ghraib-schandaal. Twee jaar na de mishandelingen van gevangenen werd ze de afgelopen week door een militaire rechtbank in Fort Hood in Texas tot drie jaar gevangenisstraf veroordeeld.

Superieuren zagen foto's ook
Volgens England hadden superieuren foto's van haar met naakte Iraakse soldaten gezien. "Die foto's waren over heel de gevangenis verspreid. De superieuren wisten dat. Ze hebben de foto's ook gezien. Maar ze deden alsof hun neus bloedde", zei England. Medewerkers van de militaire voorlichtingsdienst hadden gezegd: "Doe zo voort met je job (...) Kunnen we een afdruk van die foto krijgen?"

De superieuren hebben nu iemand gezocht die ze de schuld in de schoenen konden schuiven en die ze met de vinger konden wijzen. Dat is zij dus geworden, omdat haar gezicht op de foto's te zien is, zegt England.

Gevangenen vernederen
Amerikaanse soldates waren volgens England bij de mishandelingen van naakte Irakezen aanwezig, om de gevangenen te vernederen en voor de aansluitende verhoren murw te slaan.

Maar volgens England waren er in Aboe Ghraib nog ergere gevallen van mishandeling. Een gevangene werd bijvoorbeeeld in de douche ingesloten en ging daarna tekeer als een varken dat gekeeld werd. "Dat achtervolgt me nog steeds, ik hoor dat geluid nog alsof het gisteren gebeurd is", zei England.

Charles Graner
England motiveert haar deelname aan de mishandelingen, omdat ze verliefd was op haar 14 jaar oudere vriend Charles Graner en blind vertrouwen in hem had. Graner was voor zijn inzet in Irak cipier geweest en England dacht dat hij wist wat hij deed. Ze wil er nu voor zorgen dat Graner nooit van zijn leven hun gemeenschappelijk kind zal zien. Graner zelf werd voor de mishandelingen in Aboe Ghraib tot tien jaar cel veroordeeld. (belga)

Weblog HLN, 04/10/05 18u22